Noel Gallagher: 'Wat is het beste dat jullie vandaag hebben gezien?' Publiek: 'Noel'! Gelukzalige smile op 's mans gezicht. Some guys never change. #RW15

Julia Stone covert de Grease-klassieker 'You're the one that I want'. Klinkt bijzonder, met dat elfenstemmetje van haar. #RW15

##Noel Gallagher's High Flying Birds: creatief met britpop## #review #4sterren

Is het niet ondankbaar? #NoelGallagher doet hard zijn best om zich creatief heruit te vinden met zijn High Flying Birds, maar het festivalpubliek wil natuurlijk de grote Oasis-meezingers horen. En zo trappelt hij ter plaatse als middenmoter op het hoofdpodium.

Als frontman blijft hij ondermaats, met zijn gemompel tegen de eerste rij. Tekstueel slaat hij ook geen gensters. En die verwaterde kopieën van het britpopmonument à la 'You know we can't go back' mag hij in de prullenmand gooien. Maar wanneer hij dat pad verliet, zagen we best wel een goeie show.

'Riverman' koketteerde met een pront blazersensemble, en zocht verdieping in de open structuur. Al was het nog geen spacejazz, zoals hij zelf over zijn nieuwe album orakelde. 'Dream on' tankte soul door het koper en het potige 'The Mexican' schetterde even lekker als 'Bitch' van The Stones.

En het publiek? Dat viel elkaar in de armen bij 'Don't look back in anger'. Een groot meezingmoment in de avondzon, en dat is ook al wat. #RW15

Lenny Kravitz gooit er meteen 'Mr. Cabdriver' tegenaan. En nu moeten we ons ego opzij zetten van hem, en keihard 'strut!' roepen. Doen we, Lenny. #rw15

##Selah Sue: introvert en explosief## #review #4sterren
Sanne Putseys speelde een thuismatch, zo dicht bij haar Leefdaalse biotoop. Ze kronkelde zich in allerlei elegante bochten tijdens 'Reason' en rapte in 'Back part love' een stukje Lauryn Hill mee. Het publiek adoreerde haar. Zong mee, beleefde mee en maakte van het concert een groot UP-moment. Zelfs de enkele meer intimistische momenten, met Sanne op akoestische gitaar, werden extatisch onthaald.
Het is ofwel klein ofwel heel groot bij Sanne Putseys. Een tussenweg is er niet. Dat is de aard van het beestje: zoals ze is, zo toont ze zich. In Werchter was het een van haar beste concerten die we al zagen. Een exuberant 'This World' en een krols 'Together' waren hoogtepunten. En 'Time', een helende song die niet op de nieuwe cd geraakte, was een prettige verrassing. Goed bezig. #RW15

##Kid Ink: Tattookoning met kermistoeter## #review #2sterren
Kid Ink maakte een verwarrende entree ("Y'all know, I'm high as fuck right now"), en deed Klub C daveren van de bassen. Na enkele nummers begon het publiek af te druipen, met de vingers in de oren geduwd. Wie bleef, kon af en toe een beetje op en neer hoppen op de hits van de tattookoning.

'Tattoo of my name' was het eerste échte catchy nummer in de set, maar daarna zakte het snel weer in. Dan maar het publiek trakteren op een champagnedouche, moet Kid Ink gedacht hebben. Maar ook dat charmeoffensief bracht weinig zoden aan de dijk. Dit concert was té wisselvallig om te bekoren. En kan iemand ons vertellen wat de bedoeling was van die irritante kermistoeter die elke song abrupt afbrak? #RW15

##Angus & Julia Stone: Toch vooral Julia's show## #review #3sterren De feeërieke verschijning van Julia Stone brengt menig mannenhoofd op hol, zo bleek toen ze een bordje voorlas dat iemand in het publiek omhooghield: "Julia, can I please have a kiss?"

Haar elfenstemmetje bepaalt de sound van de folkpop die ze samen met broer Angus maakt. Die laatste kwam er vanavond weinig aan te pas, maar hij lijkt zich wel goed te voelen in die schaduwrol. Alle aandacht ging dus naar Julia Stone, die ons verbaasde met een cover van de Grease-klassieker 'You're the one that I want" . Die song klonk plots héél bijzonder in deze akoestische, breekbare versie (met Angus op lapsteelgitaar, wederom ergens in de schaduw).

Het publiek moedigde Julia aan toen ze een trompet ter hand nam en die tussendoor bespeelde, alsof het niets voorstelde. Met diezelfde achteloosheid sloten broer en zus af met een jazzy, ingetogen versie van 'Big jet plane'. Folkpop op kousenvoeten. #RW15

Rock Wexit. Goodnight! #RW15

##Lenny Kravitz: Ladykiller in balans## #review #4sterren
Er zit geen sleet op Lenny Kravitz. Niet op de stem, niet op de songs, niet op de showman. In zijn gescheurde jeans, kleurrijke vest en iets wat nog het meeste leek op een designversie van een maliënkolder, gaf hij ons in het eerste kwartier al niets dan hits. 'American woman', 'Mr. cab driver' en het soulvolle 'It ain't over til it's over' zetten de toon voor een concert dat niet alleen Lenny's greatest hits in petto had, maar die hits ook nog eens op uitgebalanceerde wijze serveerde.

Het groovy eerste deel werd aangevuld met recenter materiaal: 'Dancin' til dawn' en 'Strut' passeerden de revue. Toen was het tijd voor een rondje soleren. Kravitz' muzikanten - overwegend vrouwen - mochten hun ding doen in 'Always on the run', en ja hoor, 'Let love rule' werd nog maar eens uitgesponnen tot een minuut of dertien. Dat begint zo stilaan een traditie te worden in Kravitz' concerten.

Net wanneer we er wel zo'n beetje klaar mee waren, gordde de ladykiller zijn gitaar weer om, om af te sluiten met de heerlijke riffs van 'Fly away' en 'Are you gonna go my way'. Dat tijdens die laatste hit zowat de hele festivalweide het op een springen zette, zal u niet verbazen. Kravitz was in topvorm, en Rock Werchter zal het geweten hebben. #RW15

##Portie pokkeherrie## #review #3sterren
Veel metalgroepen hebben live iets dat ze op plaat niet kunnen vatten, maar niet zo Red Fang uit Portland, Oregon. Jazeker, de gitaren van Bryan Giles en David Sullivan snoeiden en er zat een lekkere groove in de set, maar meer dan een kopstootje om wakker bij te worden was het ook niet. De humor van de vier grijskoppen uit Portland, Oregon bleef ook achterwege - al konden we het T-shirt van drummer John Sherman, een promo voor de C-film 'Attila, flagello di dio' wel smaken. Een kliekje Muse-fans dat met vastberaden blik voor het hoofdpodium had plaatsgevat, besloot na een minuut of tien dat het nog érg lang wachten is tot elf uur en droop af, en het was niet om Giles' vaderlijke raad dat je moet oppassen als enge oude mannen je voor een feestje uitnodigen. #RW15

Dag vier, eerbetoon duizend. Blaudzun: "Het volgende liedje is voor Thé Lau!" #rw15