Volg de festivals live
3rd & 7 37yd
3rd & 7 37yd
B
S
O
close
close

-





-
##Tout va bien: met gospelkoor## #review #3sterren.
Hoe een elektronisch plaatje zou gedijen op het grote RW? We hadden onze twijfels en die zijn weggeveegd. Jan-Wouter Van Gestel liet horen dat hij zijn liedjes niet als verworvenheid maar als vertrekpunt ziet. Meestal liet hij er zijn vierkoppige band een dikke atmosfeer aan toevoegen, inclusief ruig gitaarwerk. Dat werkte vooral goed in 'Oklahoma skies'. Daarna kreeg 'Sometimes' een gospelkoor erbij, wat al even avontuurlijk was. En 'Messiah' zat ingepakt in een stevige discobeat die het concert krachtig afwerkte. De cover van Brels 'Ne me quitte pas' klonk bij dat alles helaas gedateerd. De weg van Tout Va Bien lijkt nog maar begonnen. #RW15 -
-
-
-
-
-
-
-
-
##The Tallest Man on Earth: op een kruispunt## #review #4sterren
Gek hoe #TheTallestManOnEarth een stuk minder krachtig klinkt nu hij niet meer in zijn uppie podia trotseert. Was Kristian Mattson het beu om uitentreuren vergeleken te worden met Bob Dylan? De kleine Zweedse troubadour is met zijn band in de rug zelfs anders gaan zingen, hoger en een stuk minder met de wasknijper op de neus.
Goed, het past bij het nieuwe pad dat hij op zijn laatste album bewandelt, eentje dat wegstuurt van de American Folk Anthology, de warmte van de melodie opzoekt en soms groots uithaalt. 'The darkness of the dream' lonkte niet alleen tekstueel naar The War on Drugs.
Het werkte best goed in The Barn. Maar kijk, met het in zijn eentje gebrachte 'Love is all' en 'The gardener' pakte hij net zo goed de tent in. Mattson staat op een kruispunt naar een groter publiek, maar welke kant moet hij nu op? Keuzes... #RW15 -
##Fidlar: Pretpunk uit de nineties## #review #3sterren
Dat de Californiërs van Fidlar zichzelf niet al te serieus nemen, bleek uit de vrolijke hawai-outfit die zanger Zac Carper zich had aangemeten. Dat Carper er als dertiger misschien iets te oud uitziet om puberale teksten te declameren, dat deerde dan weer niet. De crowd voor de main stage zong mee en ging enthousiast aan het pogoën op de illustere lyrics: "I drink cheap beer, so what, fuck you".
Fidlar bengt oldschool punkrock. Soms hoorden we een zweem Bloodhound Gang weerklinken en voerden ze ons terug naar de nineties. Niet verwonderlijk dus, dat Carper heel even knipoogde naar 'The Sweater Song' van Weezer, toen zijn gitarist wat lang wegbleef tijdens een gitaarwissel. De tekst van de strofen kende hij niet: die werd met de glimlach vervangen door wat gemiauw. En het publiek, dat miauwde gewoon mee. #RW15 -
-
-
-
-
-
-
-
##Royal Blood: Bluesrock met scherp metalen randje## #review #4sterren "Where the fuck did you all come from?" Zanger Mike Kerr kon zijn verbazing over de volgelopen festivalweide niet wegsteken. Royal Blood zette meteen de beuk erin met 'Come on over' en zou dat de komende drie kwartier blijven doen. De set viel op geen enkel moment stil. Zelfs tijdens de frequente gitaarwissels van Kerr wachtte het publiek - toch meer dan dertigers dan twintigers, laat staan tieners - geduldig op de volgende uitbarsting.
Het blijft verbazingwekkend hoe dit duo erin slaagt om te klinken als een vijfkoppige band. Kerr tovert nooit gehoorde geluiden uit een basgitaar en Ben Thatcher drumt als een losgeslagen hond. De hits 'Figure it out' en 'Ten Tonne Skeleton' kregen het publiek wild, waarop Thatcher even een spurtje inzetten richting crowd. Tijdens 'Loose change' viel de aangenaam heldere stemkleur van Mike Kerr op, die wonderwel past bij het soort metalen bluesrock dat Royal Blood uit de gitaar en drums ramt.
In afsluiter 'Out of the black' ontpopte Kerr zich tot een volleerd publieksmenner, die met zijn rug naar het volk de handen in de lucht gooide om het gejoel te dirigeren. Benieuwd of Royal Blood dit niveau in de toekomst gaat aanhouden, want we betrapten onszelf wel op de gedachte dat het af en toe misschien wel meer van hetzelfde was. #RW15 -
-
-
door Anita Kelly via twitter 6/27/2015 2:40:16 PM
-
'Are you guys ready? You will know when to stand up': Fidlar brengt 'Cocaine' #RW15
door dS Online via YouTube 6/27/2015 3:05:45 PM -
##Seinabo Sey: gekortwiekt grandioos## #review #3sterren
'This is a stripped down jazz version of the show', zei #SeinaboSey nadat ze een kwartiertje te laat in Klub C verscheen. Bagageproblemen op de luchthaven noodzaakten haar tot een 'akoestische' set, waardoor haar 'future gospel', een beklijvende blend van oude soul en nieuwe urban sounds, flink ingeperkt werd.
Niemand die het aan zijn hart liet komen, want de Zweeds-Gambiaanse nachtegaal maakte meteen indruk met 'Hard time', een van haar donkere soulballads waarin ze met haar androgyne stem Nina Simone en Adele verenigde.
Zo ontwapenend ook. Een nummer zonder arrangement zong ze doodleuk a capella. Ondertussen injecteerde ze Clean Bandits 'Rather be' met een geut soul en keek genietend toe hoe de hele tent haar hitje 'Younger', vandaag enkel met piano, mee scandeerde.
Gekortwiekt, maar nu al een van de ontdekkingen van het festival. #RW15 -
-
##Dotan: Percussiegedreven pop## #review #3sterren Dotan spaarde zijn grote hit uit 2014 op tot het einde. En ja hoor, 'Home' deed de tot de nok gevulde Barn losbarsten. Hetzelfde gebeurde tijdens die andere grote hit van hem, 'Hungry'. Maar alles daartussenin klonk behoorlijk inwisselbaar. Met hoeveel ge-o-o-o kan een artiest wegkomen? We zullen het eens aan Chris Martin moeten vragen.
De percussiegedreven songs van Dotan zitten goed in elkaar, zoals het pure popsongs betaamt. Maar de galm overheerste soms, en liet het geheel bij wijlen wat bombastisch klinken. Hij maakte dat gelukkig goed, telkens hij zijn akoestische gitaar bovenhaalde. En die glasheldere stem van hem is natuurlijk ook een nauwelijks te onderschatten troef. "Als Nederlander op Rock Werchter staan: het is een droom die uitkomt", liet Dotan zich ontvallen. Wij hopen vooral hem nog eens in de intiemere setting van de AB aan het werk te mogen zien. #RW15 -
The Tallest Man On Earth performing "Dark Birds is Home" at The Barn earlier today! #RW15 youtube.com/watch?v=A5bDaZ…door RockWerchter via twitter 6/27/2015 4:02:47 PM
-
-
@RockWerchter Well!! That was absolutely incredible. Thank you to the festival and thank you to Belgium! What a show! http://pbs.twimg.com/media/CIhO8lnXAAAmr44.jpg
door CC Smugglers via twitter 6/27/2015 4:14:16 PM -
-
-
##Ilovemakonnen: club going up, on a Saturday## #review #2sterren
Verkijk je niet op de blingbling, #Ilovemakonnen is niet je doorsneerapper. Tenminste niet op plaat. Daar mix hij inventieve clubsounds door zijn raps, gooit hij zijn blik wijd open en speelt hij zijn soulvolle stem uit.
'Sex love ecstacy' was zo'n song waar hij pop liet doorsijpelen, maar dat kregen we te weinig in Klub C. Veeleer ging de Amerikaan stoer te keer, zijn rhymes bruut scanderend terwijl de dj de dreunende beats en goedkope blieps uit zijn booth draaide.
Makonnen Sheran vond het zelf geweldig, maakte voortdurend foto's van het publiek en knipoogde naar zijn Belgische roots. Maar het was wachten op 'I don't sell Molly no more' en 'Tuesday', zijn gehypte samenwerking met Drake, voor een paar schrale vonken. Rappers en festivals, het blijft een moeilijke combi. #RW15 -
-
-
-
-
Werchter zaterdag: singer-songwriters boven
Ook de zon had een combiticket, en zorgde zaterdag voor zwoele temperaturen op de weide. Hozier, Dotan en The Tallest Man zorgden voor rustpunten in de line-up. Royal Blood ontbond ook tijdens zijn tweede optreden al zijn duivels. Bekijk de eerste beelden. -
-
-
##The War On Drugs: extatisch gitaarspel ## #review #4sterren
We hadden vooraf gespeculeerd of The War On Drugs niet een paar plaatsen hoger had mogen staan. Die atmosferische rock, dat zinderende gitaarspel van Adam Granduciel leek ons geknipt om een mooie valavond in te kleuren. Maar misschien is de band toch te 'arty' voor een heel groot publiek. Hij speelde een goeie set, waarin de gedreven rocksongs steevast ondergedompeld waren in een bad van atmosferische elektronica en saxofoonspel. Sfeervol en meeslepend, maar ook minimalistisch en niet zo herkenbaar voor wie riffs en refreinen verwacht. Dat 'Under the pressure' het prijsbeest werd was te verwachten: een iets tragere song, de herkenbare melodie werden spontaan meebeleefd en Granduciels stem en solo bereikten een piek. Maar verder was het veeleer genieten van 's mans delicate, Dylaneske vertelstijl, van de heerlijk aanzwellende sound en van het spirituele gitaarwerk. 'Burning' en 'Red eyes' sloegen in, maar de band sloot het optreden heel abrupt af. Adam Granduciel is blij met de bijval, maar een ster wil hij echt niet zijn. Het is een garantie voor een boeiende artistieke groei. #RW15 -
-
-
-
-