##Todd Terje: Castello als cocktail lounge## #review #4sterren
Negen uur 's avonds, dat is tijd voor een aperitiefje in de beschaafde wereld, en daar hebben wij graag een vleugje Todd Terje bij: beats in een sausje van sixties-jazz en lounge. De keyboards speelde de Noor zelf, de beats kwamen uit zijn laptop, van een drummer en een percussionist; en dan had hij nog een wonderlijke man bij die even vlot uit de voeten kon op bas, op sax als op marimba. Kitscherig? Mja, de serieux waarmee ze speelden, staat boven kijf, de halfvolle tent liep tijdens de show aardig vol. Leuke projecties ook: clips in seventiesstijl en kleurrijke bikinimeisjes - het contrasteerde zo hard met die naargeestige, zwarte, veel te grote Castello. #pkp15

##Tyler the Creator: Angstaanjagend raak## #review #3sterren Er gaat een bizarre agressie uit van Tyler the Creator. Meent hij het nu of niet, wanneer hij zijn publiek aanspreekt met 'stupid motherfuckers' en zichzelf als freaky horrorpersonage opvoert in zijn clips? Feit is wel dat niemand recht durfde blijven staan toen hij ons in kordate bewoordingen - er kwamen weer een paar motherfuckers aan te pas - ordonneerde om te gaan zitten. Dit is niet zomaar hiphop: Tyler gooit hier wat philly soul en daar wat trap in zijn songs, en maakt er een ongrijpbare maar bij wijlen wel aanstekelijke cocktail van. De lange pauzes waarin hij druk overlegde met zijn kompanen over het volgende te spelen nummer, haalden de vaart uit het concert. Maar daar trok Tyler the Creator zich uitdrukkelijk niks van aan. #pkp15

##Alt-J: wegzwijmelen bij volle bewustzijn## #review #4sterren
In Werchter deden ze nog de Barn uitpuilen, maar op Pukkelpop kreeg Alt-J de plaats die het verdiende: als afsluiter op de Main Stage, vlak voor Netsky er nog een feestje zou bouwen. Knap hoor, in tijden dat de kermisbeats van Major Lazer de hitparade regeren de hele wei laten meezingen met gelaagde, subtiele songs als 'Left hand free', 'Matilda' en zelfs tussendoortjes als 'Ripe & ruin'. De ietwat kleurloze intellectuelen moesten het nochtans niet hebben van een opzwepende liveperformance, maar ontvoerden je, in het spoor van The XX, moeiteloos naar hogere sferen met knappe visuals, een uitgekiende lichtshow en warmbloedige elektronische indiepop. Het is het soort trip waar ook repetitieve muziek op mikt, met dat verschil dat je bij Alt-J beter je voelsprieten liet opstaan. Want om elke hoek loerde wel een verrassing: een paar gekke a capella oe-oe-oe's, een onverwacht oriëntaals folietje, een dubstepbas die je midscheeps trof. Gesteld dat je de songs niet kende van de plaat, tenminste. Want uit dat keurslijf wisten de Britten zich iets te weinig los te wurmen. De keren dat dat wel gebeurde, zoals in 'The gospel of John Hurt', kwam je vingers en duimen tekort om af te likken. Nooit geweten dat wegzwijmelen bij volle verstand zo intens kon zijn. #pkp15.

##James Blake: eindigen in schoonheid## #review #5sterren
Wat een heerlijke set bracht James Blake in de Marquee. Hij begon er solo achter zijn keyboard aan, na een intro van stemmensamples, en kreeg later het gezelschap van een drummer en gitarist. Samen weefden ze een prachtige soundscape van donkere synths en Blakes emotionele stem, met stuiterende beats in oudjes als 'I never learnt to share' of de Feist-cover 'Limits to your love'. Blakes elektronische ballads zijn nooit minder dan hoopvol, en deze show culmineerde in Blake, weer solo, die minutenlang neuriede boven zijn elektrische piano: oersimpel, maar goed voor een emotionele uitbarsting van jewelste in de zaal. 'The Wilhelm scream' was daarna alleen maar een kers op zoveel zaligheid. Mooie lichtshow ook. #pkp15

Netsky brengt met z'n nieuwe single Rio letterlijk naar Kiewit. Inclusief lekkere wijven met pluimen in hun gat! #netsky #pkp15 #waaw

##Meuris: meezingjubileum## #review #3sterren
Een heel klein beetje oorlog, Wat is kunst, Van God los (voor de gelegenheid met een snuif Prince) en Arme Joe: dat zijn de grootste meezingers van Meuris/Noordkaap/Monza, werd op Pukkelpop proefondervindelijk bewezen. 'Will Tura is in the house', riep Stijn Meuris tijdens dat laatste nummer. Dat was bij wijze van spreken, maar Mauro en Gregory Frateur van Dez Mona konden écht niet ver uit de buurt geweest zijn. In de AB eerder dit jaar klommen ze, ter ere van zijn 25-jarige carrière, nog mee op het podium, hier moest de zanger de klus alleen klaren. Als vanouds dolde hij met zijn muzikanten, zijn tamboerijn en zichzelf. En zijn publiek, dat al voor een groot deel vertrokken was toen hij, minutenlang na het officiële vuurwerk buiten, 'Ik hou van u' als tweede bisnummer inzette. Voor de overblijvers had hij nog uren mogen doorgaan. Maar aan alles komt een eind, ook aan Pukkelpop 2015. #pkp15.

##Underworld: Mmm...Underworld we love you## #review #4sterren

58 is Karl Hyde intussen, maar de frontman van Underworld stond in de Dance Hall te dansen met de energie van een bezeten sjamaan. De Britse dancepioniers openden hun set met 'Mmm... skyscraper I love you' en 'Spoonman', twee nummers van Dubnobasswithmyheadman, hun klassieke dancealbum dat vorig jaar zijn twintigste verjaardag vierde. De beats klonken warm en organisch en verwezen in hun repetitieve ritmiek naar tribale Afrikaanse muziek, terwijl Hydes stem de melodie mee vormgaf. De zanger herinnerde ons aan hun eerste show hier, in 1994. Zo vernieuwend als twintig jaar geleden is Underworld uiteraard niet meer, maar andermaal illustreerden ze treffende waarom ze zo essentieel zijn geweest in de volwassenwording van de dance. Naar het einde toe werden de blieps trancyer en de technobeats harder. 'Two months off' deed de show pieken en met een uitzinnig 'Born slippy' draaide de groep een mooie strik rond deze verjaardagseditie van Pukkelpop. Hiep, hiep, hiep! #pkp15