##Death Cab For Cutie: Indiegod met froufrou## #review #4sterren
"Nee, wij zijn Ben Howard niet. Wij zijn Death Cab For Cutie", zegt frontman Ben Gibbard strijdlustig. Lees: om aan de hielen van deze indieveteraan te komen moet broekventje Howard nog veel spinazie eten.
'The new year' barst open met briesende gitaren. Deze indiegoden laten zich niet kennen.
Met zijn jeans, geruite hemdje en nonchalante froufrou ziet Gibbard er nog steeds uit als een doorsnee 19-jarige Amerikaanse slacker.
We genieten van heerlijk mistroostige, sprankelende rocksongs zoals 'Crooked teeth', 'Little wanderer' en 'Black sun'.
Kijk eens aan, een vleugje politiek: "We zijn blij met de uitspraak van het Hooggerechtshof. It's a proud day to be an American". Gibbard en co zijn duidelijk blij met de legalisering van het homohuwelijk. "It's about time!"
Nog meer moois: 'I will possess your heart' (met Gibbard achter de piano) en een zijdezacht 'Soul meets body'.
Oerdegelijk, complexloos én pretentieloos. #RW15
Alt-J laat meteen Miley Cyrus door The Barn knallen. 'I'm a female rebel': goed mikken en fraai binnenkoppen. #RW15
Blijkbaar toch niet veel Thuis-fans op Werchter. The Barn stampvol voor Alt-J. #RW15
##The Cat Empire: Ambiance op z'n Australisch## #review #3sterren
#TheCatEmpire verschiet meteen al zijn kruit door zijn enige grote hit 'Brighter than gold' als eerste te spelen. Geen al te slimme zet, lijkt ons.
Deze bende Australiërs lijkt ons eerder het soort feestbandje te zijn voor op knusse stadsfestivals, niet voor op een groot rockfestival. Als we de stoere tegenvoeters salsa, pop, reggae en funk door elkaar zien klutsen denken we meteen aan Belgische feestvarkens van weleer zoals Wawadadakwa of El Tattoo Del Tigre. Alleen hadden die geen enerverende scratch-dj.
Oh, maar kijk, U lust er duidelijk pap van en bouwt een uitzinnig feestje. Sympathiek.
Jammer dat The Cat Empire een beetje ordinair klinkt in vergelijking met de andere acts in Klub C.
Maar hey, als Marktrock Leuven of de Gentse Feesten nog ambiancemakers zoeken: look no further. #RW15
##Balthazar: scherpe snede## #review #4sterren
Het eerste teken dat Balthazar in de nieuwe songs van zijn derde album aan het groeien is, kwam er al in 'Then What'. Scherpe gitaar, knappende groove, en uitgelengd met gitaarsolo op de koop toe. Een goeie zet, want hoe goed ook, de songs van Balthazar worden te snel 'luistermuziek' en op een festival wil het lichaam ook wat. Daar heeft de vijfkoppige band hard aan gewerkt: de set was vooral groovy, met een vette ritmesectie en een goeie spanning in 'The Boatman' en 'I looked for you'.
Niettemin: hetzelfde trekje van vertragen en dan weer openbarsten werd iets teveel gebruikt. Waarom een song niet ook eens versnellen? Maar verder onthouden we vooral een volwassen set, permanent vakmanschap, prachtige videobeelden in zwart-wit en veel adoratie van het publiek, dat graag mee het glas hief. #RW15
Het regent een beetje. En Mumford & Sons zet 'I Will wait' in. Twee redenen voor het publiek om blij te zijn. Nu al de publiekszang van de dag. #RW15
'Let's make it a good night', dixit Mumford and Sons. #RW15
De stoïcijns voor zich uit starende drummer van #fkatwigs draagt een zwart visnetshirt. #rightsaidfred iemand? #RW15

##alt-J: vreemdsoortige hitmachine## #review #4sterren
Er zit geen rem op de groei van #alt-J. Zelfs The Barn, met de grootte van een vliegtuighal, bleek een paar maten te klein voor het Britse indiepopcombo.
Iedere song werd als een hit onthaald. En dat voor een troepje 'indielectuals' dat koketteert met vreemdsoortige, uitdagende klanklandschappen en ongelikte, bijna sacrale harmonieën.
Gelukkig lijkt alt-J zijn groeispurt goed te verteren. Het nog steeds wat gezichtsloze viertal doet niet aan volksmennerij, maar verstopt slim lekkere hooks tussen de succulente exotische motiefjes, dotjes folk en dreunende dubstepbassen.
'Oudjes' 'Matilda', 'Taro', 'Tesselate' groeiden uit tot onwaarschijnlijke zangfestijnen, maar ook nieuwer werk als 'Every other freckle' greep bij de keel. Hun verdoofde versie van Bill Withers' 'Lovely day' was overbodig. Maar gelukkig veegde uitsmijter 'Breezeblocks' dat schoonheidsfoutje snel onder de mat.
'Please don't go, I love you so', scandeerde het publiek. Het was welverdiend. Straks afsluiter op het hoofdpodium? #RW15

##FKA twigs: Flash forward naar 2045## #review #5sterren
#FKAtwigs lijkt zo weggelopen uit Mad Max. Of uit een eightiesvideo van Duran Duran, daar willen we vanaf.
Omzwachteld met diepgonzende dubstepbassen en ratelende elektronica-hiphop kronkelt ze over het podium, nu als een geisha, dan als een roofdier. Ze croont en kirt, zucht, zalft en brengt de mannelijke hormonenhuishouding op hol, deze Aaliyah van duizend-en-een-nacht.
De Britse zangeres danst fantastisch, alsof haar ledematen bruusk worden gemanipuleerd door een boosaardige marionettenspeler. Kijk naar de videoschermen en het lijkt alsof er live een blitse clip afspeelt. (Had twigs haar eigen cameramannen mee misschien?)
Het publiek in Klub C staat er verweesd, maar daarom niet minder geïntrigeerd naar te staren.
Wat een briljante klankarchitectuur ook, alsof we een glimp van de popmuziek in 2045 krijgen. En dat manische dansduet met die androgyne danser(es). Wauw.
Niet zomaar een concert, maar een stomende futuristische happening. #RW15
"I think this festival is maybe my favourite festival in the whole wide world... And fuck Glastonbury (haha)". De mannen van Mumford and Sons zien Werchter graag... en wij hen! #RW15
Naar 't schijnt staat heel de wei te popelen om Pharrell te zien. 'Don't disappoint us, mister.' #RW15
Na Pinkpop blundert ie weer. "Hello Brussels!" Kom op Pharrell, je geografiekennis kan beter. #RW15

##Magnus: Met de pelvis naar voor## #review #4sterren
Magnus is een geoliede machine geworden sinds we de jongens vorige zomer zagen debuteren, op Couleur Café en Pukkelpop. Het babyvet is er af, zeg maar. Tom Barman, CJ Bolland en Tim Vanhamel hebben zich geschikt in hun rollen. Er is geschaafd en gefinetuned.
Daardoor klinkt de band meedogenloos strak in Klub C. 'Jumpneedle' sukkelt nog wat met een wankele geluidsbalans maar daarna loopt de boel gesmeerd.
'French movies' is elektropop zoals alleen Belgen die kunnen maken: tussen kunst en kitsch, met de pelvis naar voren.
In 'Catlike' stuitert Barmans geinige rap tussen Beck en STIJN: eerder een frivole persiflage dan het spul van de straat.
'Singing man' eert weer mooi The Neon Judgement en Depeche Mode - horen we daar de stem van Mark Lanegan uit een doosje? 'Puppy' blijft een moordsong en krijgt een passionele uitvoering mee. 'Summer's here': idem.
Het gaat er behoorlijk wild en tegelijk gedisciplineerd aan toe, zoals bij de dEUS-concerten van de voorbije tien jaar.
Barman ontbindt zijn duivels, wapperend met de armen. Vanhamel, net gerevalideerd na een aantal weken in het gips, schudt zijn favoriete funkriffs uit zijn gitaar en nu en dan wat Zappa-gefreak.
Bolland trakteert ons halverwege de set op volronde technobeats en acidbliepjes. Fraai. #RW15
'Get Lucky' lekker in koor meebrullen en dansen op de beats van Daft Punk, daar wordt een mens toch gewoon goedgezind van?! #RW15
##Pharrell Williams: te gek feestje. ## #review #4sterren
Precies wat Werchter nodig had, een leuke party om een al bij al makke dag af te sluiten. Waar Mumford & Sons het te serieus hield, koos Pharrell voor een party met zo goed als al zijn hits. Die werd geserveerd met een stel danseressen en genoeg visuals om het geheel als een videoclip te laten ogen. 'Marilyn Monroe' was een eerste hoogtepunt. Waarna een lange NERD-medley volgde. En later zelfs een opgenomen medley, wat natuurlijk minder okee was. 'Drop it like it's hot' maakte weer veel goed en een finale met de monsterhits 'Blurred lines', 'Get lucky' en 'Happy' is een binnenkopper natuurlijk. Kijk, hij is Michael Jackson niet en hij is soms wat melig, maar de hele weide stond te dansen en te zingen en daar gaat het ook om. Pharrell eerde de ladies en de liedjes en de 'future of Belgium' (een stel opgetrommelde kids op het podium) en op het einde vrijheid, in 'Freedom'. Geestig. #RW15
Tout va bien? Tout va bien, merci! #RW15
##Other Lives: langzaam savoureren## #review #4sterren
'Fleet Foxes in panavision', 'Morricone meets Radiohead': #OtherLives oogstte al fijne vergelijkingen, maar mistte tot nog toe de smoel om zijn eigen pad uit te kerven. Is het hun eigentijdse, unheimische update van folk waar je maar moeilijk een gezicht in kan herkennen?
De filmische klanklandschappen genaamd 'Reconfiguration' en 'Tamer animals' die het vijftal optrok in The Barn, waren nochtans eindeloos mooi. Even weids als de vlakten van hun thuisbasis Oklahoma, aan gindse einder afgezoomd met dotjes minimale muziek en besprenkeld met druppels elektronica.
Zanger Jesse Tabish zong over 'leven in het moment' en de sombere toekomstwolken die ons tegemoet rollen. De ingehouden grandeur waarin hij zijn gedachten wikkelde moest je langzaam savoureren, maar greep je dan toch bij de keel. Fraai. #RW15
'Pfff, mijn beha is nu al nat van het zweet. En The Prodigy komt er nog aan.' #gehoordopdewei #RW15
Royal Blood laat 'Figure it out' al na twee nummers uit de gitaren -pardon, gitaar - ronken. Strak riffje. #RW15
'Dieje zanger van Tout Va Bien mag wel ne keer mijn luchtmatras komen uittesten vannacht.' #gehoordopdewei #RW15