Volg de festivals live
-
-
-
-
##The Chemical Brothers: terug naar 1997## #review #3sterren
"Hey girls, hey boys, superstar dj's, here we go!" Dacht u echt dat #TheChemicalBrothers hun set op een ándere manier zouden beginnen?
De moedigsten der festivalgangers dansen de nacht in op de dolle jukebox van het Britse dj-duo. Het gaat van hits zoals 'Do it again', 'Setting sun', 'Star guitar' of 'Believe' tot bij nieuwtje 'Go'. Aan block rockin' beats geen gebrek.
De boys zitten verborgen achter hun dj-desk, omhuld door rookslierten. Op schermen glijden kunstzinnige visuals voorbij.
Toegegeven, het voelt aan alsof het weer 1997 is, maar een kniesoor die daar om maalt. #RW15 -
##Elbow: romantiek op een laag pitje## #review #3sterren
Niemand kan zo mooi zwelgen in romantiek als Elbow, met die melancholieke stem van Guy Harvey. Maar in de Barn koos de groep voor zijn meer belligerente kant, met veel drukke nummers als 'The take off and landing of everything'. Harvey leek ook last van de hitte te ondervinden; in 'The bones of you', het tweede nummer van de set, goot hij al een flesje water over zijn hoofd, en in 'One day like this' zette hij een verkeerde strofe in.
Het was wachten op dat nummer voor de groep de intimiteit van de tent uitspeelde, en ondanks de meegebrachte strijkers, blazers en backing vocals duurde het nog langer voor de matte momenten vergeten waren. Aan het enthousiasme van de toeschouwers lag het niet - maar het was vreemd om de zin 'build a rocket boys' uit het melancholieke 'Lippy kids' als een strijdkreet te horen brullen. Het eindigde wel hoopvol met een zinderend 'Grounds for divorce'. Goed concert, maar van Elbow zijn we magische gewoon. #RW15 -
##Caribou: Dance op kousenvoeten## #review #4sterren
Wat een heerlijk gezicht was het om de vier jongens van #Caribou in Klub C zo knus bij elkaar te zien spelen. Opgesteld met de gezichten naar elkaar, alsof ze in hun huiskamer stonden te musiceren.
Het klopte, want de bedachtzame Dan Snaith en co maken dance met de zachtheid van kousenvoeten, zoals de drummer dat ook daadwerkelijk demonstreerde.
De muziek deinde zwierig op en neer tussen ingetogen en uitbundig. 'Odessa' zette aan met tintelende elektronische frullen, om te eindigen in een spacey jam alsof de geest van Sun Ra er zich mee kwam moeien.
Onder invloed van Snaiths dj-alias Daphni heeft Caribou zich op zijn laatste album een nadrukkelijker dancejasje aangemeten. 'Can't do without you' kreeg de tent aan het dansen en zingen en met de epische mantra 'Sun' bracht de weinig flamboyante Snaith iedereen in vervoering.
Het perfecte tegengif tegen de blockrocking beats waarmee The Chemical Brothers het hoofdpodium aan gort sloegen. #RW15 -
Wij hadden een relatief rustige nacht op @RockWerchter. ???? En jullie? We zijn er opnieuw om jullie vlot door deze HAPPY dag te leiden ???? ????door Persdienst fedpol via twitter 6/26/2015 6:28:18 AM -
Welcome to day 2! It's going to be another busy one, so why not grab a decent bite first? Bon appetit! #RW15 youtube.com/watch?v=YepT7T…door RockWerchter via twitter 6/26/2015 10:14:30 AM -
-
-
##The Last Internationale## #review #3sterren
Geen middaggevoel kon Delila Paz tegenhouden. Met potige bluesrock maakte haar trio de weide alleszins een beetje wakker. Dit was strijdmuziek in de geest van Neil Young, met een song voor de Indiaanse activist Leonard Peltier (nog steeds opgesloten in de VS) en een tirade van gitarist Edgey Pires tegen het racisme, het kapitalisme en alle sponsors van RW. Er kwam nog een goeie versie van 'Sympathy for the devil' bij, waarna La Paz vuisten ging schudden. Veel scherper dan op zijn gepolijste debuutalbum was TLI een stevige wakkermaker. #RW15 -
-
##Fufanu: terringherrie als ontbijt## #review #3sterren
Klub C werd op dag twee van Rock Werchter wakker geschud door de ziedende shoegazegitaren van het IJslandse #Fufanu. De (halflege) tent stond erbij en keek ernaar als koeien naar een dor stuk wei.
De ijskoude coldwave van het vijftal knalden dan ook niets ontziend door de tent, alsof ze My Bloody Valentine naar de kroon wilden steken. Met zanger Hrafnkell Kaktus had de groep alvast wel een bezeten frontman in huis.
Hoegenaamd niks vernieuwend en nog geen killersongs die naam waardig, maar wel prima teringherrie om je oren uit te kuisen aan de ontbijttafel. #RW15 -
-
-
##Lonely the Brave: dapper maar helaas## #review #2sterren
Ze stonden dan wel The Barn, maar de lekker stoer én hip in het zwart geklede rockers van #LonelyTheBrave verpakten hun gestroomlijnde songs stadionbreed. Denk aan Biffy Clyro, maar dan zonder de energieke stroomstoten.
En kijk, hun hitje 'Trick of the light' deed The Barn toch al vroeg op de middag helemaal volstromen (met veelal jonge deernen). De met een ferme strot gebekte Mark Trotter boog zich diep over zijn micro, om zich nóg meer in te leven in zijn teksten. Puik.
Goed, het Britse vijftal toonde zich dapper voor de uit zijn tent gelokte menigte en speelde zich echt wel uit de naad. Maar daarmee kon het de bloedarmoede van zijn doorsneepowerrock helaas niet helemaal verhullen. #RW15 -
-
-
-
##Archive: Tijd voor een middagdutje## #review #2sterren
#Archive krijgt de ondankbare taak het Werchterpubliek weer uit zijn middagroes te halen. De zon brandt er op los, de lunch ligt nog op de magen.
Dat de Londense groep vooral bekend is in Frankrijk en bij onze Waalse broeders maakt het er voor de jongens niet gemakkelijker op.
Hun behoudsgezinde, protserige grootstadsrock krijgt nu en dan de armen in de lucht maar de bijval is van korte duur. Archive heeft geen radiohits die de mensen kunnen overeind helpen en doet nu teveel aan als een doorslagje van Snow Patrol, dan weer als een derderangs triphopgroepje. Bovendien is hun show...nu ja...gewoon saai.
Zijn maatschappijkritische teksten gaan bovendien aan het lome publiek voorbij. Mager beestje. #RW15 -
##Kovacs: waar was die stem? ## #review #2sterren
Een leuke kennismaking, vond Sharon #Kovacs haar eerste concert op Belgische bodem. We hadden er meer van verwacht. Het geheel was aangekleed, er waren zes muzikanten waarvan er vier met harmonie bezig waren, maar het geheel klonk lomp en log. Kovacs speelt ergens tussen Shirley Bassey en Lana Del Rey, maar ze heeft niet de stem van die eerste noch de subtiele melancholie van die tweede. Op haar debuutalbum verleidt ze ons wel degelijk, maar live verzoop de klank in dikke mist en kwam Sharon nauwelijks boven de brij uit, wat voor haar muziek echt moet. 'Diggin' was een beter moment omdat er iets groovy gebeurde en ook '50 Shades of black' is een prettige song. Maar er is werk aan. Van de Rockschool naar Rock Werchter is een grote stap. #RW15 -
-
##Gavin James: ontwapenende kuif## #review #3sterren
Een troubadour met een akoestische gitaar, het blijft een succesrecept op Rock Werchter. #GavinJames, een jonge Ier met een gloedvolle stem en een rosse kuif, kreeg met zijn fluwelen folkpop in een oogwenk de hele Barn aan zijn voeten.
James bleek ook een ontwapenende frontman die zijn publiek oprecht bespeelde. Zo kwam hij zelfs weg met Louis Armstrongs 'What a wonderful world', waarin hij eerst de grom en daarna de trompet imiteerde.
Bovendien had hij een handvol prima songs op zak, genre 'The book of love' er zeker eentje was. Voorlopig nog een lightversie van Damien Rice, maar dit was een prima opwarmronde. #RW15 -
-
Revenge at last! Vele jaren geleden kwam Ziggy Marley te laat op T/W en daarna werd reggae voor eeuwig van RW verbannen. Nu staat zijn broertje Damian Marley op het grote podium onder de goedkeurende blik van Haile Selassie. Goed op tijd. En het gaat al meteen over cannabis. #RW15
-
Geen Jessie J zondag op de Main Stage. De Britse onderging eerder deze week een operatie, en het herstel blijkt moeilijker te zijn dan gedacht. 'I have been medically advised to cancel my shows this weekend. I am simply in no way to perform', laat Jessie weten op Instagram. Ze excuseert zich bij haar fans in Denemarken, Bristol en België. #rw15 -
-
-
Good afternoon Rock Werchter. Cheers. #rockwerchter http://pbs.twimg.com/media/CIbymzlWoAAWDae.jpg
door Archive via twitter 6/26/2015 2:50:50 PM -
-
##Ibeyi: verfrissende rivier## #review #4sterren
Een prachtig gezicht was het, de twee ravissante zusjes Diaz die in Klub C hun Yoruba-gezangen a capella aanzetten. Lisa-Kaindé schudde met haar afro, Naomi frulde vrolijk aan haar vlechtjes.
We kregen uitleg over de Cubaans-Afrikaanse cultuur die #Ibeyi zo warmhartig uitdraagt, maar we zullen vooral hun 'gepimpte' spirituals onthouden. Een donker maar verkwikkend amalgaam van West-Afrikaanse soul, hiphopbeats en jazzy elektronica.
Met het verstilde 'Mama says' maakte de Cubaans-Franse tweeling de de tent heel klein. Net zo raak was de Caraïbische hiphop van het succulente 'River', met de cajón in de hoofdrol. Een duik in een verfrissende rivier, net wat we nodig hadden op deze zwoele dag. #RW15 -
##John Newman: Krukkige Michael Jackson## #review #3sterren
Bescheidenheid siert. John Newman duikt op vanop een heuse showtrap, gekleed in een spierwit gigolokostuum, zoals de rest van zijn band. Twee sexy achtergrondzangeressen dragen korte witte zomerjurkjes.
De Calvin Harrishit 'Blame' blaast meteen het dak van de snikhete Barn. Newman vibreert over het podium met krukkige, Michael Jackson-achtige danspasjes. Hij klimt weer de showtrap op om er met gespreide armen de superster uit te hangen. "Make some noise for me!" krijst hij.
U hoort ons niet beweren dat 'Newman' niet kan zingen - integendeel! - maar zijn liedjes doen wel erg bedacht aan, met plastieken piano's en kartonnen drums.
Jazeker, 'Cheating' ontploft als een bommetje in de tent. Omdat het een goed nummer is. En omdat al deze bezwete, op feest beluste kids zelfs op 'Broeder Jacob' uit hun dak zouden gaan.
Newman beweert dat hij wat ziekjes is maar toch voor ons op het podium staat. Met brio: even later zingt iedereen 'Losing sleep' mee. #RW15 -
##Damian Marley: hortend en stotend.## #review #3sterren
De populairste van Bob Marleys zonen werd blij ontvangen. Eindelijk weer een groot reggaeconcert op Rock Werchter. Zelfs Haile Selassie kon er vanop zijn scherm mee lachen. Marley demarreerde fors met veel hoekige ragga-salvo's en vooral erg veel abrupt afgebroken songs. Het ging steevast om vrijheid, want de zoon deelt veel van de ideeën van zijn vader, die hij trouwens eerde met goedgemutste versies van 'War' en 'Could you be loved'. Voor het een jukebox werd haalde de band weer eigen werk naar voor, met vooral 'Welcome to Jamrock' als goeie finale. En tussendoor maakte Marley wat suggesties voor de landbouw in Werchter Park. Aangenaam concert met een groot hart, ook al vraag je je af wat deze Marley echt denkt wanneer hij zo in het doorvoede Babylon speelt. #RW15 -
-
-
-
-
-
##Kwabs: Popster of eendagsvlieg?## #review #3sterren
De Brits-Ganese spierbundel Kwabena Sarkodee Adjepong oftewel Kwabs geeft in Klub C een voorsmaakje van zijn in september te verschijnen debuut Love+war.
Which means? Radiohitjes, zoals het verrukkelijke 'Wrong or right', subtiel ondersteund door zijn band, een bende huurlingen met weinig charisma.
Zij kleuren Kwabs' broeierige soulpop beheerst in, soms met Afrikaanse tinten, soms met bronstige, jazzy slaapkamerlounge à la Sade.
We zijn niet gek op de pompeuze, glossy r&b-cover van 'Do I wanna know' van Arctic Monkeys: te afgelikt, te vergezocht.
Godzijdank is er 'Walk', een dijk van een single, met vuur gebracht. Hopelijk wordt Kwabs geen eendagsvlieg. #RW15 -
-
Just finished @RockWerchter .Heading towards @GlastoFest now ! Happy. @XLRECORDINGS @itbagency http://pbs.twimg.com/media/CIcK7kVWoAAF30w.jpg
door Ibeyi via twitter 6/26/2015 4:37:07 PM -
@RockWerchter the biggest festival gig I've ever played ! Thanks for coming xx #wasbrickingit http://pbs.twimg.com/media/CIcLLT9UwAE7pu2.jpg
door Gavin James via twitter 6/26/2015 4:37:53 PM -
-
-
##Of Monsters and Men: luchthartige elfenkathedralen## #review #3sterren
Je ziet het groots of niet: #OfMonstersAndMen stond met negen muzikanten op de Main Stage. Oké, het accordeon en de koperblazers waren gloedvol. Maar had het IJslandse ensemble écht vier gitaristen nodig om zijn luchthartige elfenkathedralen overeind te trekken?
'Dirty water' was een van die breed uitgesmeerde songs, waarin de owoowooooos tot aan de hemel reikten. Folkpop met een grote drive in het slagwerk, die de massa makkelijk meetrok. Op hun kersverse album Beneath the ski is het niet anders.
Maar op den duur bleken hun lieflijke popsongs inwisselbaar, en had je een overdosis nog voor hun monsterhit 'Little talks' eraan kwam. Het publiek liet het niet aan zijn hart komen en maakte er een selfiestickfeestje van. Maar tussen de lalalala's misten we het mysterie dat hun groepsnaam suggereert. #RW15
