Meezingen met #scorpions kan ook als je de teksten niet kent. Bedankt lyrical video op de achtergrond! #gmm15
De nacht valt boven Graspop. Tijd voor een akoestisch intermezzo denken de mannen van #scorpions. Mooi! #gmm15
Einde? De Belgen bouwen nog een feestje bij de gestoorde jazzrock van Stuff. #BKS15
Grootste meezingmoment van Graspop. The wind of change van Scorpions. Nu!
James Kottak drumt z'n solo op een vliegend podium. 'Graspop, you kick ass!' #gmm15
En hij onthult de nieuwe tattoo op z'n rug: 'ROCK & ROLL FOREVER' #scorpions #gmm15

##Scorpions: wijdbeense rockjukebox## #review #3sterren
Er viel geen Duitse Mark af te dingen op de show van de Scorpions. De oerrockers uit Hannover toonden zich, met 50 (vijftig!) jaar carrière op de teller, de ideale festivaltopper. Wisselden wijdbeense rockers (denk: Flying V-gitaren) af met intieme ballads (Send me an angel). Lieten bij elk nummer gepaste (zij het vaak schreeuwlelijke) visuals zien, renden van links naar rechts om het publiek op te zwepen. 'We'll take you back to the seventies', zei zanger Klaus Meine. Waarna ze complexloos een medley speelden van hun songs uit die periode. Voor wie niet helemaal mee was, verscheen de tekst soms op de grote schermen. Kwestie van het meezingen niet te moeilijk te maken. Maar het grootste meezingmoment van de show - en bij uitbreiding van Graspop 2015 - was 'Wind of change'. Zelfs helemaal vooraan pakten mensen mekaar vast om een slowtje te dansen: we hadden de rest van de wei willen zien. Voorspelbaar? Zeker. Maar zoveel grundlichkeit, dat kan alleen uit Duitsland komen. #gmm15
Hoe kom je naar een metalfestival? Volledig in het wit, mét bloemen. Als je Faith No More heet.
Uitgestelde hoogtepunten zijn de beste, bewees Faith No More als allerlaatste groep op Graspop. Mike Patton ontpopte zich tot een superieure plaaggeest die de metal- én Faith No More-fans constant op het verkeerde been zette. Gingen ze wild tijdens Midlife crisis, dan legde hij die nineties-hit doodleuk stil om het refrein een r&b-draai te geven. En hij kwam er nog mee weg ook. Maar het waren vooral de nieuwe nummers die overtuigden. FNM heeft zijn Midlife crisis duidelijk overleefd. Nu zijn fans nog. Eens goed uit de bol gaan op Graspop helpt, naar het schijnt. #gmm15
TIPS VOOR DE PLANNING
Over twee uur begint Werchter maar hier zijn in primeur de piekmomenten van vandaag al (spoiler alert).
15.35u: Years & Years speelt 'King' in de KlubC.
16.20u: Zilte ontroering wanneer First Aid Kit 'Emmylou' brengt.
16.50u: Chet Faker serveert 'Drop the game' in de KlubC.
18.10u: James Bay speelt 'Hold back the river' in The Barn.
20.10u: Florence & The Machine laat 'Shake it out' los op de massa voor het hoofdpodium.
20.15u: Patti Smith leidt een meezingronde in 'Because the night'
22.10u: Oscar & The Wolf triomfeert met 'Strange Entity'
22.50: SBTRKT in de weer met zijn hit 'Wildfire'
23.30u: Elbow ontroert vriend en vijand met 'One day like this' in The Barn.
Hoera! Een heilige mag Rock Werchter 2015 op gang trappen! St. Paul en zijn Broken Bones wijden Klub C in met onversneden soul.
#RW15
Otto-Jan Ham warmt The Barn op voor #JackGarratt die op dit vroege uur toch een halve tent kan vullen. #RW15
##St. Paul and the Broken Bones: gloedvolle soulmis## #review #3sterren
De heilige Paul doopte Klub C in met van het zweet gutsende r&b en soul. Flitsende maatpakken, glimmende schoenen, bollende bassen, schetterend koper: de tent leek wel een zweterige juke joint uit het zuiden van de VS, ter hoogte van Muscle Shoals.
De Zevenkoppige bende uit Birmingham, Alabama, beschikt jammer genoeg niet over voldoende originaliteit om ver boven het maaiveld van de soulrevival uit te steken zoals zijn confraters van Alabama Shakes dat doen. Daarvoor knipogen ze te gretig naar de southern soul van Stax. Maar zanger Paul Janeway counterde dat met tonnen inzet en een dijk van een stem waarin Otis Redding en Wilson Pickett een rondje armworstelden. Een bezielde aftrap. #RW15
##Jack Garratt: te veel pijlen op één boog## #review #2sterren
Eenmansorkest Jack Garratt is een nieuw wunderkind uit Londen. Hij gooide gitaar, synths, samplers, drumpads en wat nog in de strijd voor een hypermodern, gelaagd geluid. Nu eens oogde hij als de folkie zoon van Damien Rice, dan weer toverde hij donkere balladtronica à la James Blake uit zijn rosse kabouterbaard. Even later boetseerde hij zijn falset als een mistroostige Jeff Buckley om daarna een jaren tachtig hairmetalgitaar te begeleiden met een bluesy scheur in zijn stembanden.
Garratt was danig onder de indruk van de bijval als opener van The Barn, en kreeg zowaar de krop in de keel. Zijn amalgaam is goud voor de hipstameter, maar voorlopig heeft hij te veel pijlen op zijn boog. Nu moet hij de roos vinden met enkele raakgemikte songs. #RW15
De zanger van Years & Years gaat met zijn trainingsbroek met gemak door de benen voor een dansje. #RW15
Ook opvallend veel puberende meisjes in Klub C op dit moment. #Years&Years #roepen&tieren #RW15
'Did anybody hear that crazy interception from the gods of rock 'n' roll? That scared the shit out of me!' Jesse Hughes werd door een technisch mankement bijna van het podium geblazen door zijn eigen instrument! Maar het stof is nu uit onze oren, waarvoor dank. #RW15
Ben Howard moet noodgedwongen cancellen voor zijn concert van morgen. Dat zorgt voor teleurstelling op de weide. 'Wij gaan in de plaats iets eten tijdens Balthazar' - festivalgangers Katleen & Nele. #RW15
##Years & Years: dansen in de sauna## #review #4sterren
Spelen om drie uur 's namiddags: het is ondankbaar, maar niet onoverkomelijk, zoals Years & Years bewees in een nokvolle, gevaarlijk hete Klub. De elektropop van het trio werd versterkt door een live drummer, een goede beslissing. Verder moet de groep het hebben van de wondelijk hoge stem van Olly Alexander, een iele jongen in een stoer T-shirt van Harley Davidson. 'Sunshine' van The Magician speelden ze niet, 'Take shelter' en 'King' wel; en het publiek besloeg zowel oude ravers als jonge meiden, maar het waren toch die laatsten die alles meezongen, ook de liedjes van de plaat die pas over twee weken uitkomt. #RW15

##Eagles of Death Metal: genekte gitaren## #review #3sterren
Helaas, ook deze keer moest Jesse 'The Devil' Hughes het zonder opper-Queen Josh Homme rooien bij #EaglesofDeathMetal en dat scheelde toch een slok op de borrel. Ook al haalde snormans alweer zijn beste Little Richard-imitatie boven.
De set werd geplaagd door technische mankementen, waardoor de muziek plots zo luid uit de boxen knalde dat Hughes' oren er zelf van gingen tuiten. Bij 'Cherry cola' kraakten de boxen dan weer als een betonmolen met een overdosis steengruis. Het was een smet op de pret, waardoor het heilige vuur van de rock-'n-roll nooit meer helemaal oplaaide.
De groep uit LA heeft voor het eerst in zeven jaar nog eens een album in de pijplijn. Zo te horen serveert Zipper down dezelfde, intussen wat belegen rock-'n-rollkarikatuur, al leunde het swingende 'Comeplexity' nu eens meer aan tegen de Beatles dan tegen de Stones.
'I have to be careful not to blow the drugs out of my nose', zei de suf ogende Hughes. Goed, 'Shit goddamn' klonk nog steeds als een update van 'Jumpin' Jack flash' en 'Speakin' in tongues' werd zo lang uitgerekt tot het publiek toch maar begon mee te klappen. Maar dat was too little too late. #RW15
##First Aid Kit: kristalheldere country## #review #4sterren
Zweedse vlaggen in de Barn en bordjes met 'vi alskar dig' (wij houden van jullie): de meisjes van First Aid Kit maken wat los bij de mannen. Op hun nieuwe plaat Stay Gold schuiven Johanna (toetsen) en Klara (gitaar) Söderberg weer een beetje meer van folk richting country; ook live had hun steelgitarist flink wat te doen. Maar het blijven mooie liedjes met snijdend eerlijke teksten - 'when shit gets fucked up, people disappear', klinkt het in 'Master pretender'. In die kristalheldere samenzang van hen klinkt het zowaar lieflijk, vooral als ze besluiten met 'I'll be your master defender'. Aaah, romantiek. #RW15