De avond is gevallen over de festivalweides, het doek nog niet.
Op Gent Jazz Festival is headliner Charles Lloyd aan zijn concert begonnen.
Op Cactus Festival bolt John Hiatt stilaan aan en maakt Balthazar zich op om de tweede festivaldag in het Minnewaterpark af te sluiten.
Rock Zottegem verwelkomt nog Placebo om 23.20 uur en krijgt een DJ-set van Green Velvet om 01.20 uur.
Dimaro (23 uur) en Yves V (00.30 uur) zijn de laatsten voor Ostend Beach.
Het Mainstage van Afro-Latino Festival krijgt nog Juanes, Cache Royale en DJ Lasse & Angel Vibes over de vloer.
Een fijne avond aan u allen gewenst!

##John Hiatt: hoed af## #review #4sterren
Wat een contrast met Jessie Ware. Galmde bij de Britse zangeres even voordien nog elke song plastiekerig uit de boxen, dan voelde je bij John Hiatt van bij de eerste noot: hier zijn rasmuzikanten aan het werk. Met 62 jaren op de teller klonk zijn stem niet altijd even zuiver op de graat, maar het speelplezier droop ervan af. Ja hoor, de rootsrocker speelde 'Long time coming' uit het vorig jaar verschenen Terms of my surrender. Maar voor de rest deed de gentleman met de hoed vooral wat Cactus van hem verwachtte: zijn greatest hits serveren zoals hij ze zelf het best kon smaken. 'Have a little faith in me' kreeg een verstild gitaararrangement, 'Thing called love' rockte erop los, 'Cry love' en 'Perfectly good guitar' werden door het hele park meegezongen.. En 'Riding with the king' ontaardde in een wilde jamsessie waar niemand op bleef stilstaan. Hadden wij zelf een hoed op, we deden hem spontaan af. #cactusfest15

##Benjamin Clementine: geschifte voodoopriester## #review #5sterren
Had die Benjamin Clementine soms een voodoopop in zijn vleugelpiano zitten, die een naald in onze ruggenwervels prikte telkens als hij een toets aansloeg? Hoe verklaar je anders dat wij een concert lang aan de grond genageld bleven staan, volledig verlamd door kippenvel tot in het vingerkootje waarmee we deze recensie tikken? Op plaat zijn er nog enigszins referenties te verzinnen, van Franse chansonniers als Léo Ferré tot de Ghanese cultuur van zijn ouders. Maar op basis van zijn extreem virtuoze liveperformance kunnen we alleen gokken dat deze lichtjes geschifte voodoopriester zijn inspiratie haalt in hetzij een brandende hel diep onder de aardkorst, hetzij een sterrenstelsel ver boven de dampkring. Zo eentje waar zes sterren op vijf geen uitzondering zijn. #cactusfest15.

##Stéphane Belmondo: grote liefde voor Chet Baker## #review #3sterren

Zo eenvoudig kan jazz zijn. Drie mannen met een gitaar, een trompet en een bas op een groot podium. Ze spelen tijdloze deuntjes en improviseren in dezelfde trioformule waar Chet Baker erg van hield. De Franse trompettist Stéphane Belmondo was in zijn jonge jaren een 'copain' van Chet Baker. Ze speelden samen en zaten samen tot 's ochtends uit. Belmondo creëerde 26 jaar na de dood van de tragische trompettist een ode aan hem. Hij speelt songs uit het great American songbook die ook Chet Baker zo vaak speelde: 'The touch of your lips', 'Love for sale', 'With a song', maar ook 'La chanson d' Hélène' een filmthema van Philippe Sarde, de filmcomponist met wie Chet Baker ook nog samenwerkte. Trompettist en bugelspeler Stéphane Belmondo, bassist Thomas Bramerie en gitarist Jesse Van Ruller vormen een hecht en speels trio dat prachtig samenwerkt. Belmondo met volle, licht omfloerste toon, Bramerie met warme loopjes en Jesse Van Ruller soepel en met panache. Chet zou goedkeurend hebben geknikt. Alleen, waren er veel stoelen leeg in de immense tent, zondag in de vroege namiddag op Gent Jazz. Zouden fans van Tony Bennett en Lady Gagag dit niet lusten? ze zingen nochtans dezelfde tijdloze liedjes. Die fans moeten nog wat geduld hebben. Eerst speelt het Bill Charlap trio, ook uit New York en alweer van die tijdloze songs. #gentjazz

Nog een uurtje wachten op Tony Bennett en Lady Gaga. Mevrouw Gaga heeft alvast de tijd van haar leven met de jazzlegende. #gentjazz