##STUFF.: Goed geluisterd, Kendrick?## #review #4sterren
Waanzinnig, dat optreden van STUFF. in de HF6, oftewel de grote hangar op Les Ardentes. Goed, de akoestiek in die loods is niet om over naar huis te schrijven maar de Gents-Antwerpse band hield zich mooi staande.
Het publiek, vooral hiphopfans die voor Kendrick Lamar waren gekomen, bleven gehypnotiseerd naar het wild groovende kwintet staren. De boys legden dan ook hun allervetste funkgrooves bloot en deelden terloops stroomstoten jazz uit. Samples van The Notorious B.I.G., Minnie Riperton en The Beastie Boys lieten iedereen juichen. Wat een topmuzikanten, wat een vibes! Hopelijk pikte Kendrick in de coulissen een graantje mee van de show. Weet hij meteen wie hij mag vragen voor zijn volgende plaat. #lesardentes
Rae Sremmurd zingt 'we brought drugs to the party'. Oei, mag dat wel, jongens? #lesardentes

##Kendrick Lamar: In de kiem gesmoord## #review #3sterren
Het duurde bijna een uur vooraleer Kendrick Lamar een nummer speelde uit To pimp a butterfly, zijn alom bejubelde nieuwe plaat. Tot aan het frivole 'i' greep hij vooral terug naar zijn doorbraakplaat Good kid m.a.a.d. city. Of hij was erg bezig met het publiek te pleasen: handen in de lucht, spring op en neer, gsm's in de lucht, meebrullen - dat soort clichés.
Hadden we niet verwacht van iemand die zich als een Afro-Amerikaanse Messias profileert. Maar de Stem van een nieuwe zwarte generatie wilde feesten, niet preken. Geruggensteund door drie anonieme studiomuzikanten speelde Lamar een soort Sportpaleisversies van zijn songs. Goed, 'King Kunta' en 'Alright' lieten het publiek op- en neerdeinen, maar wij misten de grimmige, wereldwijze charmes van het nieuwe album. En het eclecticisme ervan.
Lamar rapte verbeten en onverschrokken, ja, maar de showbizzallures smoorden de donkere troeven van zijn muziek te fel in de kiem. #lesardentes
Sharing is caring hier op Les Ardentes #frietjes #lesardentes

##Keenroh XL: sterke Belgen openen Gent Jazz## #review #4sterren
Het is altijd mooi als drummer Teun Verbruggen in de lucht springt en intussen op zijn drumsticks slaat. Pianist Thijs Troch en fluitist Jan Daelman vormen de band Keenroh. Vorig jaar wonnen de jonge twintigers op Gent Jazz de prijs voor jong jazztalent.
Om stevig voor de dag te komen maakten ze er een XL-versie van, met voor de zekerheid enige doorgewinterde musici als trompettist Bart Maris, euphoniumspeler Michel Massot en drummer Teun Verbruggen in de band, naast drie jonge blazers en een elektrische bassist. Ze kozen composities van gerenommeerde Belgen als Kris Defoort, Ben Sluijs en Bo Van der Werf en maakten er prachtig uitgebalanceerde stukken van.
'Doel 4' van Thijs Troch mocht er ook zijn. Met gedetailleerde en puntige passages, voluit geblazen ensemblepartijen en vol vindingrijke bochten en contrasten. De timbres dreven kleurrijk door de tent en sleepten ondanks het vroege uur het publiek mee. Je voelde nog wel dat het een gelegenheidsbands is en zoals veel jazzmuzikanten hebben ze geen kaas gegeten van hun muziek te presenteren, maar dit is een band met veel potentie. Keenroh XL stond er. #gentjazz
##Perfume Genius: geniale gekweldheid## #review #4sterren
Zou de fragiele, gekwetste muziek van Mike Hadreas zich overeind houden, zo op klaarlichte dag op een familiefestival als Cactus? Dat was de vraag die ons - en waarschijnlijk ook Perfume Genius zelf - bezighield. Meer dan behoorlijk, zo bleek. Uit voorzorg had hij naast zijn piano een (bas)gitarist meegebracht, een drummer die er op tijd een ferme mep op gaf, en een toetsenist die basklanken door de boxen joeg die zelfs de meest hardnekkige Japanse toerist uit het Minnewaterpark kreeg. Tenzij die gekomen was voor Perfume Genius natuurlijk. Dan was het heerlijk zwelgen in pijn en verdriet van een zoekende ziel. Als beloning deelde je in de loutering, die Hadreas zelfzeker over het podium deed dansen op zijn heel eigen manier. Mét doorkijkblouse en rode lippenstift. #cactusfest15