Onderhandelingen nieuwe Waalse regering al ‘ver gevorderd’
De voorzitters van MR en CDH, Olivier Chastel en Benoît Lutgen, hebben zaterdag opnieuw vergaderd ov...
Volg de festivals live
-
##Damien Rice: de nacht in met een zangstonde## #review #4sterren
Met zijn donkere folkballads vroeg #DamienRice veel luisterbereidheid zo laat op de avond in The Barn. Maar de Ierse bard die vorig jaar een opgemerkte comeback maakte, kreeg een open doekje van zijn trouwe fans. Songs als '9 crimes' en 'Elephant' brachten de tent in een vingerknip in extase.
Op plaat kleedt Rice zijn songs vaak orkestraal aan om ze naar emotionele hoogtepunten te stuwen, maar hier stond hij er alleen voor. Dat compenseerde hij door zijn akoestische gitaar in overdrive te laten gaan en zichzelf te loopen. Aanvankelijk vond hij moeilijk de juiste toon en forceerde hij, waardoor hij de emotionele lading van de songs dichtkneep, zoals in het strobobombardement 'I remember'.
Maar in de intiemste momenten, zoals de aanzet op harmonium van 'Long long way', sneed hij wél diep onder je vel. Ook gloedvol waren de vrouwelijk fans die de falset van 'The blower's daughter' overnamen.
Soms bezweek je bijna onder de emo, maar staart van de set was succulent. De zangstonde 'Volcano' bracht je in vervoering en 'It takes a lot to know a man' bouwde hij met loops op tot een verzengende orkaan. Going out with a bang. #RW15 -
-
##De Jeugd van Tegenwoordig: Hollands vertier## #review #3sterren
Hè, #DeJeugdvanTegenwoordig is allang niet meer zo verfrissend als toen ze hun kop aan het venster van de nederhop staken, maar hun tiende verjaardag was wel goed voor een uitbundig feestje in Klub C.
'Watskeburt!?', de blauwdruk van hun geinige hiphopgoedje, stak al snel het vuur aan de lont en daarna werd er helemaal tot aan het gaatje gesjanst dat het een aard had.
Willie Wartaal, Vieze Fur en Faberyayo stonden lekker te shinen terwijl Bas Bron funky knetterende beats onder hun vermakelijke raps schoof. Nu, ja, hiphop kan je het niet meer noemen, nummers als 'Sexy beesten', 'Gekke boys' en 'Get Spanish' werden gepimpt met een platte housebeat.
'Het is misschien een muggenbeet op tien jaar de jeugd, maar dit is toch het laatste nummer', snikte Faberyayo bij 'De formule'. Knap samengevat. De champagne stond klaar op het podium, slokje en weg. Feesjeuh! Of hadden we dat al gezegd? #RW15 -
##Lenny Kravitz: Ladykiller in balans## #review #4sterren
Er zit geen sleet op Lenny Kravitz. Niet op de stem, niet op de songs, niet op de showman. In zijn gescheurde jeans, kleurrijke vest en iets wat nog het meeste leek op een designversie van een maliënkolder, gaf hij ons in het eerste kwartier al niets dan hits. 'American woman', 'Mr. cab driver' en het soulvolle 'It ain't over til it's over' zetten de toon voor een concert dat niet alleen Lenny's greatest hits in petto had, maar die hits ook nog eens op uitgebalanceerde wijze serveerde.
Het groovy eerste deel werd aangevuld met recenter materiaal: 'Dancin' til dawn' en 'Strut' passeerden de revue. Toen was het tijd voor een rondje soleren. Kravitz' muzikanten - overwegend vrouwen - mochten hun ding doen in 'Always on the run', en ja hoor, 'Let love rule' werd nog maar eens uitgesponnen tot een minuut of dertien. Dat begint zo stilaan een traditie te worden in Kravitz' concerten.
Net wanneer we er wel zo'n beetje klaar mee waren, gordde de ladykiller zijn gitaar weer om, om af te sluiten met de heerlijke riffs van 'Fly away' en 'Are you gonna go my way'. Dat tijdens die laatste hit zowat de hele festivalweide het op een springen zette, zal u niet verbazen. Kravitz was in topvorm, en Rock Werchter zal het geweten hebben. #RW15 -
##The Prodigy: Loeiharde nostalgietrip ## #review #3sterren
The Prodigy leverde exact af wat we van The Prodigy verwacht hadden: een trip down memory lane. Want ook al brachten de Britse dance-iconen van de jaren negentig zopas nog een nieuw album uit ('The day is my enemy'), toch waren het vooral de Prodigy-klassiekers die er vanavond uitsprongen. Zowel 'Breathe' als 'Firestarter' zaten vooraan in de set. Nummers uit de nieuwe plaat surfen verder op hetzelfde elan, en houden de menigte aan het dansen. De zware drum'n bass in 'Roadblox' voert ons terug naar de studentenfeestjes die we in het begin van de noughties weleens frequenteerden.
Om maar te zeggen: niks nieuws onder de zon. Ook niet wanneer 'Smack my bitch up' weerklinkt, een wereldnummer dat met de jaren niets aan power heeft ingeboet. Maar dat gebrek aan vernieuwing is precies wat The Prodigy beperkt tot een nostalgische trip naar de jaren negentig. Een loeiharde en retestrakke nostalgische trip, dat dan weer wel. #RW15 -
De Lijn bracht al 44.000 festivalgangers naar Rock Werchter
Zaterdag hebben 8.600 mensen de bussen van De Lijn genomen om naar de festivalweide van Rock Werchter te reizen. Dat meldt de Vlaamse openbaar vervoersmaatschappij zaterdagavond. -
'Pas op voor tekenbeten op Rock Werchter'
Dat Rock Werchter op weg is naar een kalme editie, voelt ook het Rode Kruis. De organisatie ziet dit jaar vooral tekenbeten passeren. Festivalgangers nemen best maatregelen om ze te voorkomen en checken hun lichaam op tekenbeten voor ze weer huiswaarts keren. -
-
VIDEO. An Olaerts twijfelt om de weide van Werchter op te gaan
Columniste An Olaerts trok in opdracht van onze krant naar de weide van Rock Werchter. Maar toen Olaerts de heilige grond naderde, sloeg de twijfel toe. -
-
-
-
##Leon Bridges: Soul zonder tierelantijntjes## #review #3sterren
#LeonBridges en zijn bandleden lijken zo uit de tijd van de Amerikaanse drooglegging gestapt. Vilthoeden, sjofele jazzkostuums, een zangeres met de flair van Josephine Baker. Prachtig.
De muziek komt uit de fifties en sixties: sobere, elegant swingende soul.
De saxofoon bromt, de gitaar klaagt bluesy en Bridges brengt zijn fraaie liedjes heel beheerst, zonder tierelantijntjes.
Ja goed, het doet allemaal nogal eenvormig aan en Bridges en band houden zich netjes aan de keurig afgelijnde albumversies. Een beetje meer fantasie of wat extra schwung op het podium had de tent los gekregen. Nu stond iedereen gewoon wat respectvol te staren en kreeg Bridges na elke song een beleefd applaus.
Hoedanook een fris begin van deze laatste festivaldag. #RW15 -
-
Slotdag Rock Werchter van start
Met een snoeiharde set van de Amerikaanse hardrockgroep Red Fang is zondagmiddag op het hoofdpodium de slotdag van het vierdaagse Rock Werchter van start gegaan. -
-
##Portie pokkeherrie## #review #3sterren
Veel metalgroepen hebben live iets dat ze op plaat niet kunnen vatten, maar niet zo Red Fang uit Portland, Oregon. Jazeker, de gitaren van Bryan Giles en David Sullivan snoeiden en er zat een lekkere groove in de set, maar meer dan een kopstootje om wakker bij te worden was het ook niet. De humor van de vier grijskoppen uit Portland, Oregon bleef ook achterwege - al konden we het T-shirt van drummer John Sherman, een promo voor de C-film 'Attila, flagello di dio' wel smaken. Een kliekje Muse-fans dat met vastberaden blik voor het hoofdpodium had plaatsgevat, besloot na een minuut of tien dat het nog érg lang wachten is tot elf uur en droop af, en het was niet om Giles' vaderlijke raad dat je moet oppassen als enge oude mannen je voor een feestje uitnodigen. #RW15 -
##The Van Jets: Strak, geil en campy## #review #3sterren
Goed, hij is niet zo 'over the top' als Max Colombie maar Johannes Verschaeven moet één van de meest kleurrijke frontmannen uit de hedendaagse Belgische rock zijn.
Knalrode sneakers, cool zwart gentlemanhoedje, skinny zwarte broek, wijd bolletjeshemd. Ook voor hem is het podium een catwalk.
Het publiek wordt pas opgezweept bij 'The future', nog altijd een moordnummer dat iedereen aanzet tot een rondje uitgelaten meezingen -en klappen, zo euforisch dat de Jets er slim even de song voor stil leggen.
"Lot ons eftjes alleen zijn", zegt Verschaeven en hij zet solo 'Teevee' in, op akoestische gitaar. En hop, heel de tent mee, met la-la-la's en al.
'Broken bones' klinkt messcherp, 'Two tides of ice' strak, geil en lekker campy.
Als het gaat om rotemotionele gitaarrock zijn deze jongens nog steeds gewéldig, hoe fel hun recente elektronischer stijl ook wordt geroemd.
Tijd om weer een brute rauwe plaat zoals Cat fit fury te maken, boys. #RW15 -
-
-
-
-
-
##Catfish And The Bottlemen: Sympathiek is niet genoeg## #review #2sterren
Catfish wie? Welja, die Welshmen bekend van dat minuscule radiohitje 'Kathleen' (nu ja, in Engeland dan). Ze openen er hun concert in The Barn mee: beetje Britpop, beetje Amerikaanse collegerock, beetje best okee.
"Hebben jullie Austin Powers gezien?" vraagt zanger Vann McCann ons, vreemd genoeg. Kennelijk vindt hij het leuk dat de vader van hoofdpersonage Dr.Evil een Belgische bakker is. Zo vertelt McCann ons.
Juist. Ach, het is weer eens wat anders dan wafels en Manneke Pis.
De Bottlemen smijten zich helemaal, McCann schreeuwt zich schor en ramt op zijn gitaar. Het wordt hen in dank afgenomen, vooral door de allerjongsten in de tent.
Maar we horen te weinig echt memorabele liedjes. Bovendien klinkt deze groep als een doorslagje van vanalles en nog wat.
Sympathiek hoor, alleen zijn we hen straks weer vergeten. #RW15 -
##Enter Shikari: ## #review #2sterren Was het de vermoeidheid van drie dagen feesten, die vanmiddag bij de festivalgangers genadeloos toesloeg? Feit is dat de massa apathisch bleef bij het gedonder dat Enter Shikari over ons heen joeg. Afgezien van die ene keer dat zanger Roughton Reynolds opriep tot het vormen van een circle pit en enkele dapperen de uitdaging aangingen, om daarna abrupt stil te vallen.
De muziek van Enter Shikari - een mengelmoes van punk, metal, hardcore en elektro - is behoorlijk onvoorspelbaar. Dat maakt het niet makkelijk om erin mee te gaan. Jammer ook dat Reynolds steevast begint te schreeuwen, terwijl zijn stem zich evengoed leent tot rhymes à la Mike Skinner - de gelijkenis is soms treffend. "Doctor, fetch the anaesthetist", klonk het in de afsluiter. Maar die had het verdoofde publiek niet meer nodig. #RW15 -
-
##Het heilig vuur van Blaudzun## #review #3sterren
De Nederlander Johannes Sigmond, die opereert onder de naam Blaudzun, ziet er met zijn zware bril en asymmetrische kapsel uit als een kruising tussen een chassidische jood en een Goa-hippie. Maar de man laat niets aan het toeval over: een lichtshow op de maat van een stadion, een band van acht man die een perfecte balans tussen akoestisch en elektrisch aanhield op keyboards, blazers en zelfs een accordeon.
Zijn drummer zette er zo stevig de beuk in dat zijn soms wat bombastische popsongs live klonken als folkrock; als Sigmonds krachtige, emotionele stem niet hors categorie was, was er vast massaal meegezongen. Het heilige vuur van de man was nu eenmaal zo aanstekelijk. #RW15
Van de opener, de Afrekeningfavoriet 'Flame on my mind', -
People of @RockWerchter: it was paradiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiise!!!!
#RW15 #wtsparadise (c) Tina Herbots http://pbs.twimg.com/media/CIl3raQVEAAKKad.pngdoor The Van Jets via twitter 6/28/2015 1:52:51 PM -
-
-
##Tove Lo: The drugs don't work## #review #2sterren
"De meeste van mijn liedjes gaan over drugs en hartzeer", aldus Tove Lo.
Geeuw! Ticketje trekken en achteraan aanschuiven, denken wij dan.
Zo stout en verdorven de Zweedse popzangeres zich wil profileren, zo saai en tandenloos zijn haar show en nummers.
Het zijn emopopd(r)euntjes zo steriel en clichématig dat we er een beetje moedeloos van worden. Toegegeven, een groot stuk van Klub C amuseert zich opperbest maar of dat nu aan Tove Lo ligt dan wel aan de zomerse, uitgelaten sfeer op het festival? Raad eens.
Pophit 'Habits (Stay high)' is meteen de uitschieter in haar oeuvre en dat merk je aan de golf euforie in de tent. Had ze maar meer van die bommetjes.
Nee, veel liever Robyn of Lykke Li. #RW15 -
-
-
-
Merci Rock Werchter, that was fuckin' rad! #rw15 instagram.com/p/4ef8IBOAvR/
door Blaudzun via twitter 6/28/2015 2:49:15 PM -
-
##The Vaccines: Waar is ons gezicht?## #review #2sterren
Geweldige rocksongs hebben ze geschreven, The Vaccines, anthems om luid mee te brullen als 'Wetsuit', dat vroeg in de set aan bod kwam. Hun nieuwe cd English Graffiti laat hun poppy kant aan bod komen, wat een paar mooie momenten oplevert als 'Dream lover', maar toch vooral veel zwakke, overgeproduceerde halfbakken ideeën.
Even leek het alsof de Britse groep de critici in Werchter lik op stuk zou geven; het optreden startte met die sterke songs, de stem van Justin Young is na veel perikelen en operaties gered, en hij stond bijzonder zelfverzekerd te spelen in zijn witte westernhemdje.
De elektronica van 'Minimal affection', vederlicht op de plaat, klonk live met een gitarsausje zelfs lekker venijnig.
Maar dat tempo zakte al snel in, goeie songs als 'Post break-up sex' bleven in de kast, vergeetbare kwamen uitgebreid aan bod. De fans vonden het prachtig, maar de fans zijn te snel tevreden. The Vaccines moeten nu eerst maar eens beslissen wat ze willen zijn. #RW15 -
-
-
##Circa Waves: Garagerock met goesting## #review #4sterren
Eerlijk? We betwijfelen of we het afzeggen van Jessie J erg moeten vinden, want haar vervangers maakten er een verdomd prettige aangelegenheid van. Dit viertal uit Liverpool pakte de Barn moeiteloos in.
Wellicht hielp het, dat de eerste rij gevuld was met tienermeisjes die de songs woord voor woord meezongen en een bordje met de boodschap 'T-shirt off!' de lucht in staken. "Als ik een sixpack had, dan zou ik het doen", reageerde frontman Kieran Shudall, en om het goed te maken klom hij de dranghekken over om het catchy - en in de hete Barn toepasselijke - 'T-shirt weather' te brengen.
Wat was het heerlijk om te zien hoe het speelplezier van deze garagerockers eraf spatte. Ze toonden zich ook bijzonder dankbaar en zichtbaar verrast over de opkomst. Een op en neer springende en enthousiast meeklappende Barn: dat had Circa Waves duidelijk niet verwacht. Kijk, soms heb je alleen dit nodig: een band met veel goesting, melodieuze songs die goed in de mix zitten, en een frontman die naam waardig. #RW15 -
-
Stijn en Arne doen deze zomer zo veel mogelijk festivals, in Zeeman outfit. "Ondertussen zien we ook veel andere mensen met kleren van de Zeeman dus wij zijn écht wel trendsetters." Verder hopen ze vooral gratis bier te scoren met hun look. Natuurlijk. #rw15
-
-
-
VIDEO. De kleurrijkste vogels op de festivalwei
Niet iedereen trok enkel naar Rock Werchter voor de muziek, sommige festivalgangers vonden sfeer minstens even belangrijk. Geen fanshirts voor hen, maar de meest exotische kostuums. Het festival verzamelde enkele outfits die de gemiddelde hipster spontaan koude rillingen zouden bezorgen. #RW15
