'Sadness is a blessing': moest u het nog niet weten, Lykke Li is een gedeukte ziel.
'This is a fuckin' awesome festival': vriendelijke jongen, die Paul Banks.
Rockers love rockers: de sympathieke Schotten van Franz Ferdinand komen ook nog even meegenieten van Interpol.
'Is dat wel een vent?', horen we twee mannen voor ons zeggen. Leuk om zien hoe Stromae op het hoofdpodium taboes doorbreekt. Tous les mêmes.
Stromae wordt het podium opgedragen als een pop. Laatste scène uit dit fijne toneelstuk vol hits?
Stromae zou een goede koning zijn voor ons land. Niemand zegt overtuigender: 'landgenoten!'
The Notwist nu op Cactus. Ofte: melancholie aan het Minnewater
Beginnen met ietwat slome americana waar af en toe een surfgitaartje door kringelt, om te eindigen met pure rock-'n-roll waar de vonken van af spatten ('Roll over Beethoven'): M. Ward is duidelijk in goede doen vandaag!
Schoon volk bij Admiral Freebee vandaag: Senne Guns (toetsen) en Jasper Hautekiet (bas). Maar het zijn vooral de sax en trompet die zelfs van de bekende nummers een verrassing maken. En die roze telefoon op het podium natuurlijk.
De Belgische trots Arsenal oogst duidelijk meer bijval dan de Brit Jamie 'Night air' Woon daarnet. Er is geen houden aan!
Mark Lanegan op het podium bij Afghan Whigs. Vriendjespolitiek op Cactus.
Gewapend met een goed geluid vuurde Mogwai gezellige postrock over het festivalterrein. Rustige 'bijbabbelmuziek' voor de ene, wegdromen voor de ander. Een zachtere set dan in de AB een paar maand geleden, maar ideaal voor dit familiefestival.
Massive Attack krijgt meteen 10 op 10 voor de visuals. Dat het aan het begin van de set vooral drugsgerelateerde visuals zijn maakt niet uit. Het is imposant! En hypnotiserend. 'Fasten seatbelts to stratosphere.'
'Paradise circus', 'Teardrop' en 'Angel'. Massive Attack wint met de vingers in de neus het publiek voor zich. De visuals op de grote beweegbare schermen baden de weide bij ieder nummer in de juiste sfeer. Een uiting van hedendaagse, bij wijlen binaire, poëzie.
Truukjes tegen de warmte op Dour. De parasol (1)
Drie nummers ver in hun set schuifelt Future Islands-zanger Samuel Herring tussen nuchterheid en gespeelde waanzin. Gekke danspasjes en waanzinnige blikken tijdens de nummers. Droge regie-aanwijzingen tussen de nummers. Het publiek neemt het allemaal gretig aan.
DOUR. We zijn over de taalgrens en het zuiden van dit land loopt nog steeds storm voor Bertrand Cantat. De vroegere vocalist van Noir Désir kwam de laatste jaren vooral negatief in het nieuws. Drugs- en drankmisbruik, losse handjes en zelfs moord. Wie dacht dat Cantat na jaren opsluiting vergeten was, komt bedrogen uit. Cantat wordt hier nog steeds op handen gedragen en Détroit, zijn collaboratie met die andere Franse held, Pascal Humbert, rockt de Dour-weide plat.