DRANOUTER. Thuismatch voor Kowlier. De man van Izegem kan zijn taal spreken en hoort zijn volk meebrullen. 'Floske' is een wat makke opener maar 'Detox Danny' en 'Beestje in mijn hoofd' warmen de sfeer aardig op en 'In de fik' is de eerste samenzang die Urbanus naar de kroon kan steken. Waarna de band het even laat zakken met wat reggae. Fout. Kowlier in Dranouter, dat is Sfinks niet. Dus 'Directeur' de tent in en het jonge publiek extatisch voor een hitsige finale met 'Grootste lul van 't stad' en 'Welgemeende fuck you', meebeleefd alsof het 'Smells like teen spirit' is. Kowlier moest er niet heel veel moeite doen, maar deed wat iedereen wilde. En 'Min moaten' we een hoogmis. Ze zingen het nu nog hier op de weide.

DRANOUTER. Luisteren of meezingen, vraagt Joost Zweegers. Het wordt het laatste en hij zet 'Wrong' in. Zweegers doet het vandaag solo, een heel verschil na zijn zinderende show met band
gisteren. Mooi om de stem nu beter te horen, en Pascal Deweze op tweede akoestische gitaar erbij is natuurlijk meerwaarde in 'Light of my life' en de uitbundige Beatles-cover 'Don't let me down'. Na een zenuwachtig begin wordt het nog best genoeglijk met Joost Zweegers solo.

SUIKERROCK. Arsenal laat de lammen weer lopen.

DRANOUTER. Richard Thompson is het soort artiest dat aanmoedigingsapplaus krijgt alleen al voor zijn gitaarspel, het beste dat van het weekend te horen is. Superieure songs als '1952 Vincent Black Lightning' en 'I misunderstood' wisselen af met het prachtige, droevige 'Sunset song'. Alles doorspekt met 's mans sardonische humor: de fans smullen. Thompson speelt ook een klein stukje uit een blijkbaar op stapel staande songcyclus over de Eerste Wereldoorlog. Op zijn eentje laat Richard Thompson weer even horen waar het op aankomt: goeie songs, gedreven spel en een groot en bezorgd hart. En als uitsmijter zijn wellicht bekendste song 'I feel so good (I'm gonna break somebody's heart)'. Klasse apart, zonder veel moeite te moeten doen.

DRANOUTER. Stef Bos staat pas dit jaar voor het eerst op Dranouter. De volle clubtent staat recht voor de Vlaamse Hollander, die een nieuwe cd wil presenteren. 'Mooie waanzinnige
wereld' verschijnt in september en is, ondanks de Huxleyaanse titel, een optimistische plaat die de
boodschap meegeeft dat iedereen ergens voor moet vechten. Veel nieuwe songs dus, zoals het op Jeroen Bosch geïnspireerde 'Het Narrenschip' over de de vleesgeworden waanzin in deze wereld. Bos heeft vier muzikanten bij die soms robuust rocken, dan weer een dromerige sfeer opbouwen voor songs als 'Zondag in Soweto'. En nog meer uit Afrika gedachten over de kracht van verandering, als metafoor voor onze wereld. Compleet met drumsolo en tintelend Afrikaans gitaargeluid: daar heeft de regen buiten niet van terug. Maar het publiek wil ook 'Papa' en die song heeft voor Bos een speciale betekenis, want zijn papa is onlangs overleden. Hij speelt hem ontroerd en solo aan de piano: zoeken naar de waarheid, zoeken naar troost in muziek en woord. Mooi. En dan de
emotie ferm wegspoelen met nog een glas vodka. Een concert met een erg groot hart.

Dranouter is het familiefestival bij uitstek en dat is bij deze veertigste editie niet anders. Bekijk de beelden.

Op de Grote Markt in Tienen heeft Slongs Dievanongs de slotdag van het driedaagse Suikerrock geopend. Op het hoofdpodium worden zondag nog een aantal internationale supersterren verwacht, zoals de Italiaan Umberto Tozzi ('Ti Amo', 'Gente di Mare') en Alison Moyet ('All Cried Out', 'Weak in the Presence of Beauty'). Het is vanzelfsprekend vooral uitkijken naar het concert van The Jacksons om 22u30.

LOKERSE FEESTEN. Bij 'Black fuel' duikt zanger Franky DSVD het publiek in. Het festival terrein kan zoveel enthousiasme alleen maar appreciëren. Het applaus voor Channel Zero is dan ook groot.

LOKERSE FEESTEN. Devin Townsend heeft altijd kunnen rekenen een trouw nichepubliek. Die gaan voor het podium dan ook volledig uit hun dak. Terecht! Muzikale duizendpoot Townsend zet altijd degelijke sets neer. Het is alleen iets te niche voor de rest van het publiek. Het merendeel staat er dan ook gelaten bij. Desondanks, stevig optreden.

LOKERSE FEESTEN. 'Eyes of the south' en 'We knew him well'. Down wist ons te begeesteren in de AB en op Graspop vorig jaar. Zanger Phil Anselmo blijkt ook beter bij stem dan eerst gevreesd, maar echt beklijven doet de show van Down toch niet helemaal.

LOKERSE FEESTEN. 'We want to see if you can get louder than this annoying feedback here.' Gitarist Phil Campbell legt de vinger op de wonde. Motörhead brengt een aangename show maar zeker in het begin gooit de magere geluidskwaliteit roet in ons avondeten. Bij afluiters van het eerste bedrijf 'Killed by death' en 'Ace of spades' heeft het geluid hoorbare verbeteringen doorgemaakt. De afsluiter is uiteraard 'Overkill'. Headbangen maar in de gietende regen.

Niet op Pukkelpop? Beluister onze festivalradio!

PUKKELPOP. Welke groepen willen The Kooks vandaag zelf gaan bekijken?

The Walkmen zijn dood, maar zijn leden zijn springlevend. Frontman Hamilton Leithauser herkauwt op zijn solodebuut zijn indierock met een snuif Sinatra en Beatles. Orkestrale pop die de Club-tent met een warme gloed vervult.

Hamilton Leithauser is het rocken niet vergeten, maar zijn potige versie van 'I'll never love again' krijgt de Club-tent niet helemaal opgewarmd. Het zal nog even duren voor hij The Walkmen kan doen vergeten.

'Dream your life away' luidt de banier boven James Keogh alias Vance Joy - het is de titel van zijn in september te verschijnen debuut. Voorlopig doet enkel de fraaie stem van de Australische folkie ons dromen, aan de de wel erg eenvoudige meeklapsongs over opgroei- en liefdesperikelen zoals 'Mess is mine' en 'First time' mag nog wat geschaafd worden.

Dan Croll is er 24. Hij studeerde aan het Liverpool Institute of Performing Arts. Hij draagt een nerd-bril. En met zijn band serveert hij het ene na het andere popliedje waari falsetstem, zwaar gitaarwerk, funky grooves en harmoniezang naar eenheid zoeken. Compact, aaibaar maar nogal gezocht. Al is afsluiter 'Home' een snoepje.

Pluim voor de drummer van Young Fathers, die de Schotse posse rechtstaand van wilde beats en weirde samples voorziet. Dat onderscheidt hen meteen van een doordeweekse bende loze rappertjes.