Priester Geert Aelbrecht noemde 'trouw de grootste kwaliteit van Jean-Luc'. 'Trouw aan zijn woord, aan de mensen, en aan Club Brugge.'
Het plein loopt leeg. De mensen verzamelen zich opnieuw aan de ingang van de kerk.
De communie begint. Ook de mensen buiten kunnen de communie aan de ingang van de kerk ontvangen.
Nu volgen enkele persoonlijke woorden. Eerst Wouter Beke.
Hoeveel keer hebben we Jean Luc niet gebeld, om raad gevraagd?, zegt Beke, die op de verwezenlijkingen van Dehaenes regering wijst.
'Jean-Luc Dehaene was een monument.'
Wouter Beke vertelt hoe Dehaene de inspiratie voor zijn politiek engagement was.
'Meer dan eens maakte hij het onmogelijke mogelijk'. Beke prijst de capaciteit van Dehaene om compromissen te maken.
Vertrouwen en de logica van de tegenstander begrijpen lagen aan de basis van Dehaenes talent, klinkt het.
Vaarwel Jean-Luc, je was een echte leider, eindigt Beke na de quote van John Quincy Adams.
Een rots in de branding die altijd een uitweg vond, zo beschrijft Marianne Thyssen de oud-premier.
Ze noemt hem samen met Wilfried Martens de grootste naoorlogse premier.
'Hoe zou Jean-Luc het aanpakken', dacht ze vaak. Dehaene was volgens haar altijd bereid om raad te geven.
Dank voor alles wat je voor ons betekende en zal blijven betekenen, besluit ze.
De baas van Lotus bakeries neemt het woord. Dehaene overleed na een bezoek aan de fabriek in Bretagne. Hij zat ook in de raad van bestuur.
'We konden altijd op je rekenen. (..) Je wilde altijd tot de kern van de zaak gaan.'
Een voormalig medewerkster van Dehaene neemt het woord. 'Mogen werken voor Jean-Luc was een voorrecht.(...) onder de ruwe bolster zat een zachte pit.'
Ze beschrijft hem als een goede leider die bekommerd was om zijn mensen.
