Niet enkel BDW heeft een probleem: burgemeester zijn en partijvoorzitter zijn. Ook de klassieke partijen hebben een probleem: in een moeilijke regering compromissen sluiten en zichzelf wat heruitvinden.

Dat een winnaar op zo'n moment graag het 'historisch' karakter van de overwinning in de verf zet. Dat maakt die overwinning grotere, en de overwinnaar dus ook. Des mensen.

Ik denk het niet, al is het leven van Open VLD voorspellen geen evidentie. Decroo kwam gisteren niet versterkt uit deze stembusslag, maar anderzijds ook niet zeer verzwakt. Het is niet de desastreuze afstraffing geworden die verwacht werd, maar er is wel verlies. Als Decroo in de moeilijkheden komt, dan is dat niet het rechtstreeks gevolg van gisteren. Trouwens, welke liberaal zou een geloofwaardig uitdager zijn? Wie heeft gisteren (behalve Somers bv, er zijn dus enkele uitzonderingen) gisteren zo sterk gewonnen dat hij/zij het moreel gezag heeft om het voorzitterschap te vragen? En wie stond recht om de voorzitter te helpen toen die partij langs alle kanten werd aangevallen? Wie toonde zich dan een leider, in verdediging van Open VLD? Velen bleven stil aan de kant, hopend dat alle miserie voor de voorzitter zou zijn.

ja, de digitale wereld heeft nog zeer veel onbenutte mogelijkheden. Die zouden de inspraak en macht van de kiezer geweldig vooruit kunnen helpen, gesteld dat we iedereen gelijke toegang tot die mogelijkheden kunnen geven. Maar... het zou de coalitievorming zeer bemoeilijken. Stel u voor dat we allemaal onze eigen raad samen stellen, dan zou het vaak zeer moeilijk zijn om stabiele meerderheden te maken tegen eind december. Het huidige systeem is suboptimaal, maar houdt evenwicht tussen macht van de kiezer en stabiliteit van het systeem. Maar er is zeker verbetering mogelijk.

Geen idee, dat is het voorrecht van de voorzitter, en die durven wel eens te verbazen. Zeker bij de PS is dat soms verrassend. Buiten Open VLD wordt nu gedacht dat de voorzitter van Open VLD nu wel eens aan Gwendolyn Rutten mag denken, die hij de vorige keer 'over het hoofd zag' (volgens sommigen om P. Ceysens een plezier te doen). Rutten is een talent, maar de vraag is of je die allemaal in deze regering moet steken... Vaak blijft men ook binnen dezelfde provincie (W-VL) om evenwichten te bewaren, maar ik heb er geen idee van wie het zal worden. Het voordeel van Open VLD is wel dat ze daar nog wat talent hebben zitten.

Dat het nut beperkt is, maar dat deze VL regering de kans voorbij liet gaan om daar veel forser te hervormen (de kracht van verandering bleek daar beperkt). Let wel: als je de provincies afschaft (de raden zijn daar de democratische controle), dan moet je die misschien vervangen door een tussenniveau (tussen gemeente en gewest), dus het een afschaffen en vervangen door iets anders is ook niet de moeite tenzij je het nieuwe beter kan organiseren. Ik denk dat meer van de provincie kan afgestaan worden aan gewest en gemeenten, maar dat zo'n tussenniveau altijd nuttig kan zijn. Maar het kan met veel minder raadsleden en deputatieleden.

het is de langste 'regeerperiode' maar m.i. niet te lang. Als je weet dat een gemeente vaak pas in het vijfde jaar een aantal zaken effectief kan realiseren (bv. openbare werken), door de veel te lange besluitvorming in ons efficiënt Vlaanderen, dan is zes jaar niet te lang. Maar misschien had men nog verder kunnen gaan met de politieke hervorming van de raad, en bv. tussentijdse verkiezingen mogelijk maken in bepaalde gevallen als er blockage is.

Dat centrum is niet failliet, het wordt gehergroepeerd in N-VA. Die haalt kiezers van de extremen, maar ook uit het centrum, ook van sp.a (die vroeger veel kiezers verloor aan het VB) maar vooral van CD&V en Open VLD. De grote drie zitten op een historisch dieptepunt, maar die neerwaartse trend is al heel lang bezig. Niemand slaagde er tot nu toe in om als 'uitdager' de grootste partij van Vlaanderen/België te worden. Nu is ook die lokale inplating bezig. Maar of N-VA dat op lange termijn ook kan volhouden moet (zelfs al wonnen ze in 2006, 2007, 2009, 2010 en 2012) blijken in 2014 en 2018.

Dat is de vraag van een miljoen. De komende jaren, nou ja, tot het voorjaar van 2014, zal duidelijk moeten worden wat N-VA eigenlijk met dat confederalisme van plan is. Wat betekent dat heel concreet, in heel concrete discussies? En hoe gaan ze dat organiseren? Buiten de grondwet? Maar hoe zet je dat nadien in een (Belgische) grondwet als je daar geen meerderheid voor hebt langs Franstalige kant (of zelfs langs Vlaamse kant)? Via een soort burgerlijke staatsgreep? N-VA zal de komende maanden dus vaak met die vraag geconfronteerd worden, en daar misschien wat kribbig op reageren, maar ik vind die vraag zeer pertinent: bon, als we dan toch op weg zijn naar de grote ommekeer, naar de staatshervorming 1.0, naar het confederalisme, gooi dan eens alle kaarten op tafel? Wat met de sociale zekerheid? De schuld? Brussel? Beweren en beloven is één zaak, concreet maken een ander.

omdat er zo indrukwekkend veel vragen zijn, die snel binnen komen, dat ik een keuze moet maken in die stroom van boeiende vragen, excuus

jazeker, ik doe niets anders

omdat ze zich de voorbije jaren te vaak heeft teruggeplooid op stedelijke onderwerpen en het stedelijk publiek, en te weinig heeft gedaan om een brede progressieve partij te zijn.

Als hij een goed burgemeester is wellicht wel. De combinatie met partijvoorzitter is heel moeilijk, en ik heb begrepen ook maar tijdelijk. Wat zijn rol dan is en hoe hij die zal spelen in de campagne van 2014, dat weet ik niet. Maar hij kan die ook beperken: de président De Wever komt enkele keren tussen in enkele grote debatten, meer niet. En voor de rest geeft hij een paar speeches en bestuurt hij de grootste stad als voorbeeld van hoe hij nadien Vlaanderen wil besturen ...

veel te weinig, danku voor uw bezorgdheid

B Tobback heeft een gevoel voor humor, voor de fijnproevers. Hij vertaalde wat velen hopen: dat hun goed bestuur door de kiezers gewaardeerd zal worden. En dat lukt soms (bv. Gent) en dat valt soms tegen. Maar politici moeten blijkbaar nog leren inzien dat kiezers beleid goed kunnen vinden, maar toch op een ander stemmen, omdat ze denken dat het met die nog beter zal zijn of omdat ze denken dat het goed is dat niemand te lang blijft zitten ... de zelfreinigende democratie.

Het nationalisme van N-VA is niet meer het klassiek romantisch, symbolennationalisme van vroeger. Het is het nationalisme van het welbegrepen eigenbelang, het nuchter centennationalisme. Dat werkt via de geldbeugel, niet via het hart en symbolen van ijzervlaktes. Het is een succes, tot op vandaag, en daar lijkt niet meteen een einde aan te komen. De concurrentie moet niet denken dat daar straks automatisch een einde aan komt. Dat zal ooit minder zijn, maar de vraag is of dat minder voor of na 2014 zal komen. Met identiteit heeft dat allemaal niet zoveel meer te maken, wel in teksten van BDW en N-VA, maar die ideologische onderbouw is daarom nog geen afweging voor kiezers.

Met zeer veel vraagtekens. Het is, vergeef het mij, ook een heel boeiende periode. Na de wereldrecordpoging regeringsvorming dacht ik dat de Belgische politiek nadien wat in een saai gat zou vallen. Na deze unieke ervaring is alles gewoontjes. Niets van. Het is weer spannend en boeiender dan ooit. En eigenlijk mogen wij kiezers blij zijn dat we in deze tijd leven, waar we die fundamentele discussie over de toekomst van ons land van dichtbij meemaken en waar we zelfs onze stem over mogen uitbrengen. Mijn opvolgers zullen aan de universiteit, en uw kinderen zullen aan hun kinderen, misschien nog vertellen over die tijd toen België in 2010 geen regering kon vormen, en de hele wereld hier stond te kijken, en over de tijd toen België na 2014 ... ja wat eigenlijk? Wordt vervolgd.

Dat is met heel veel plezier gedaan, ook namens DS zeggen ze.

Het was een eer en een genoegen, tot de volgende. Nog een bijzonder fijne dag en geniet van die boeiende politiek.