Dat zal nog moeten blijken. Je hebt presidenten die geluk hebben met de economie (of dat geluk afdwingen), zoals Bill Clinton: daarmee word je een goede, maar niet noodzakelijk een grote. Een 'legacy' zoals zij het noemen, laat je achter door verwezenlijkingen die nog tientallen jaren blijven hangen: Lincoln en de afschaffing van de slavernij, Roosevelt met de New Deal en WO II, Reagan door het land uit de crisis van de jaren zeventig te halen, Obama door de universele ziektevezekering die miljoenen Amerikanen van de armoede kan redden en met de regularisering van de massa Latijns-Amerikaanse immigranten?
Het is inderdaad een voordeel dat je je geen zorgen meer moet maken over je herverkiezing. Dat zorgt ervoor dat presidenten in hun tweede termijn vaker voor hun grote droom gaan, al blijft er natuurlijk wel de essentiële kwestie dat hij een vijandig Huis van afgevaardigden aan zijn been heeft. Het droomscenario nu: Obama stelt zich wat meer compromisbeeid op tav het Congres, die blijven saboteren en krijgen daarvoor de rekering gepresenteerd van de kiezer bij de Congresverkiezingen van 2014. Want als het Huis van Afgevaardigden opnieuw in Democratische handen valt, dan heeft hij van 2014 tot 2016 de handen vijr om nog erg mooie dingen te doen. Voorlopig vrees ik echter: blijvende blokkering.
Perfect mogelijk. Het lijkt me geen toeval dat Hillary Clintion zich volledig buiten deze campagne heeft gehouden (om zich niet te brouilleren) terwijl echtgenoot Bill (vier jaar geleden toch geen beste maatjes met Obama) Obama misschien wel aan zijn herverkiezing heeft geholpen. De kans dat Hillary in 2016 een tweede keer probeert (en slaagt) lijkt me zeer groot. En wat hispanics of latino's betreft: hun aandeel in de Amerikaanse maatschappij overstijgt nu al de zwarten, en groeit pijlsnel. Ze hebben Obama nu zeker aan de overwinning geholpen, en de republikeinen willen ze ook meer aantrekken. Marco Rubio (Rep) of Julian Castro (Dem) zijn absoluut kandidaat-presidenten, maar ik denk niet voor 2020 of 2024.
Romney is uitgespeeld. Als hij het in de huidige situatie al niet kon winnen.... Hij gaat voor een groot stuk de zwarte piet krijgen. En Ryan is een radicaal-conservatief. Ik denk niet dat hij ooit belangrijker wordt dan hij nu was.
De toekomst van de Republikeinen is één van dé grote vragen voor de volgende weken en maanden. Met een nog steeds wat slabakkende economie en werkgelegenheid verzwakte president, lagen er zoveel kansen voor hen en ze hebben ze verprutst. Waarom? Sommigen zeggen: omdat we nog niet radicaal genoeg waren, maar als je nóg radicaler dingen gaat uitkramen dan Gingrich, Santorum en op de duur ook Romney deze campagne deden, dan jaag je alle onafhankelijken definitief weg. Het centrum zoeken is een logischer keuze, al bestaat de kans dan dat je ultraconservatiev achterban afhaakt. Het tweepartijensysteem zal (misschien helaas) niet snel verdwijnen: het hele systeem is zo opgebouwd, dat wie zich splitst, zich verzwakt.
Die samenwerking zal zeker bestendigd worden. Terrorismebestrijding is voor VS en Europa een belangrijk punt, en Obama moet bezuinigen. Zoals al bij de interventie in Libie bleek, heeft hij niets liever dan dat de EU goed meewerkt (ook financieel).
Verder vrees ik dat Europa niet hoog op Obama's prioriteitnlijst staat (die van Romney ook niet trouwens). De STille Oceaan (en het Verre Oosten) is voor de VS veel belangrijker geworden dan de Atlantische.
Obama was bepaald geen celebrity toen hij kandidaat werd. Ik denk dat hij het wel degelijk op inhoud heeft waargemaakt. Er zijn eigenlijk niet zoveel Amerikanen die het puur op starpower doen, zelfs Reagan was een B-acteur jaren eerder, geen grote ster. Gelukkig dat Schwarzenegger niet in de VS geboren is, want dan hadden we wel zulke gekke sterrentoestanden gehad. Maar dat er een zekere star quality hangt rond de machtigste man ter wereld, is onvermijdelijk, denk ik.
Ik geloof daar niet in. Ron Paul en Gary Johnson zijn aparte figuren met een zo merkwaardige mix van soms zeer rechts-conservatieve en dan weer progressieve standpunten, dat ze veel sympathisanten die één ding van hun programma wel zien zitten ook weer afschrikken met iets anders. Bovendien moet je gigantisch veel geld hebben om het als derde partij tegen die twee geoliede machines op te nemen. daarom is de miljardair Ross Perot in 1992 de enige geweest die ooit écht iets betekend heeft als derde kandidaat in de moderne geschiedenis. Als hij jonger was, zou ik denken aan Warren Buffet: een steenrijke mens, voor vrij ondernemerschap maar tegelijkertijd sociaalvoelend. Een succesnummer met een hart, en héél veel geld.
De Amish zijn een kleurrijke maar weinig talrijke gemeenschap, en er zijn er bijna geen die meedoen aan moderniteiten zoals stemmen.
De kans op blokkering is vermeden, de wet is aangenomen en heeft de test van het Supreme Court doorstaan, Obamacare gaat gewoon door.