Bekijk het aantal coronabesmettingen in uw gemeente
Welke plekken in België worden het hardst getroffen door het nieuwe coronavirus? Het wetenschappelij...
Festivals
-
-
Calexico
Aanstekelijk als een cactus
'We houden van dit festival, en niet alleen vanwege de naam', knipoogde zanger-gitarist Joey Burns. Tussen cactussen in woestijnige zandgrond gedijt de broeierige americana-met-mariachitrompetten van Calexico inderdaad het best, en het zal wel daarom zijn dat ze hier al voor de vierde keer hun muziekwinkel uitlaadden. Vibrafoon, accordeon, trompet, slidegitaar en slagwerk allerhande: niemand weet er een lekkerder cocktail van te shaken dan Calexico - voor de gelegenheid een met opvallend veel feestelijke cumbia en bitterzoete melodieën in. En niemand weet er vervolgens met zoveel smaak van te lurken als het Cactuspubliek. Een paar technische probleempjes brachten topmuzikanten van hun kaliber niet uit hun rol: ze soleerden met zoveel overgave en creativiteit dat ze er zelfs op Gent Jazz vijftig kilometer verderop vast niet van terug hadden. En dan hebben we het niet alleen over die geniale bassolo maar ook over hoe de trompetten elkaar de loef probeerden af te steken in 'Crystal frontier' en 'Guero canelo'. En dan had je de gitarist nog niet gehoord in duel met het publiek in de finale. Aanstekelijk als een cactus.
-
-
Daarnet vervoegde Skin Sarah on stage, nu zijn de rollen omgedraaid. Bloeit daar iets moois? #rockzottegem
-
"Dankjewel Bruges, in Belgium." De zanger van Calexico houdt even een lesje Aardrijkskunde.
-
-
-
Komen vreten
From Suriname with love
Zicht:Behoorlijk appetijtelijk. De tomaten zijn vers, de omelet net gebakken. Portie kroepoek erbij en een schepje pikante saus. En ja, noedels zijn noedels he.Smaak:Ok, zonder meer. Geen hoogstaande hipster festival shit, maar wel oerdegelijke buikvulling. Een extra sterretje enkel en alleen voor die overheerlijke spicy saus. Ik ga straks nog een lepel halen.Handigheid:Gebruiksaanwijzing. 1. Ga met je hoofd boven het bakje hangen. 2. Probeer noedels én ei én saus op je vork te krijgen. 3. Steek alles in één keer in je mond. Zolang je boven dat bakje blijft hangen, komt alles goed.Sfeer en gezelligheid:De echte Surinaamse mama komt in haar prachtige traditionele jurk even uitleggen wat alles precies is. Hier smelt ik al een beetje. Ik moet ook maar de helft betalen omdat ik geen vlees wil, sympathiek! Maar echt gezellig? Dat niet.
-
-
-
-
'Blanche en zijn peerd' klinkt zo slecht nog niet met een Antwerps accent. Tourist eert Willem Vermandere in Brugge!
-
Emma Bale kan op 16 jarige leeftijd al een volle festivaltent liedjes laten meezingen. Mijn grootste verwezenlijking als 16-jarige was eten zonder dat er restjes in mijn beugel bleven zitten. #rockzottegem
-
-
-
-
Kamasi Washington
Stomend en soulvol
Kamasi Washington is in een jaar tijd naar de top geschoten. Een volle tent op Gent Jazz hoorde een gebalde set, die een mix was tussen spirituals, soulsongs, r ‘n’ b, fusionstijlen en onvervalste jazz. Hij brak zijn set ook op voor solomomenten van alle musici, de meesten jeugdvrienden. De drumbattle haalde op het einde het tempo eruit, maar Kamasi Washington bewees dat hij een stomende set kan neerzetten. Met muziek vol referenties, vooral naar de energieke, spirituele jazz uit de jaren zestig. Sun Ra zou goedkeurend hebben geknikt, maar ook Sonny Rollins kan zijn gulle saxofoonspel wellicht best pruimen. Plezierig waren de momenten waarop de band naadloos overging van funk, naar swing, bop en dan weer stormenderhand de hemel in. Washington liet ook weer zijn vader opkomen _ “the man who taught me everything _ en had nog een violist bij. Hij liet veel songs horen zoals het bloedmooie Askim. Misschien ontbrak er wat knarsende improvisatie, maar Washingtons spirituele trip overtuigde.
-
'Zoals jullie weten, zijn wij Britten de idioten van Europa.' Skin van Skunk Anansie maakt van haar hart nog altijd geen moordkuil. Ook maakt ze zich als zwarte Britse boos om het oprukkende racisme sinds het referendum: 'Ik beschouw mezelf Europese.' Ze draagt 'God loves only you' op aan iedereen die zich, om welke reden dan ook, beter voelt dan de anderen.
-
-
Ik weet niet of U het al beseft maar Rock Werchter wordt afgesloten door twee top vrouwen: Florence and Skin! Go ladies!
-
-
-
The Last Shadow Puppets
De tanden van de dandy
Hoeveel tongue in cheek cool kan je aan? Alex Turner en zijn confrater Miles Kane van The Last Shadow Puppets koketteerden met zoveel dandyeske swagger dat het hun muziek dreigde onder te sneeuwen.
Flitsend hoor, hoe de twee boyish dertigers eruitzagen op dat grote podium: Turner met okerkleurig kostuum en witte mocassins, Kane met blauwe pantalon, beiden opgedoft met gouden kettingen en hagelwitte poloshirts. Alsof ze zich hadden opgemaakt voor een fotoshoot van een magazine voor golfers.
Het moet gezegd dat hun orkestrale sixtiespop schuimde. Elf muzikanten, waaronder drie violisten en een tamboerijnspeler, trokken een dikke wall of sound op rond 'The age of the understatement' en het met een lijn coke opgepookte 'Bad habits'.
Turner drapeerde zich languit over het podium, vleide zich zijwaarts op een stoel neer en croonde zich met grote gebaren door het langoureuze 'Sweet dreams'. Kane doorprikte de persiflage met ruige rock. 'Totally wired' van postpunkpionier The Fall ontplofte door zijn wilde gitaarspel.
Omdat de set een kwartier te vroeg dood viel, gooide de groep 'Moonage daydream' van David Bowie ertegenaan. 'I'm an alligator', klonk het uit de mond van Turner. The Last Shadow Puppets toonde net genoeg tanden.
-
Feestdjruud heeft ongetwijfeld heel lang nagedacht over zijn dj-naam. Binnen een kwartier op de Fuck Genres Stage! Allen daarheen!
-
Iggy Pop
Verdiende een veel betere band
Waar zijn Josh Homme en Matt Helders? Wel, de jonge rockhelden met wie Iggy Pop zijn laatste plaat Post Pop Depression heeft gemaakt, waren er niet bij wegens andere verplichtingen. Op zijn 69ste is de heer Pop bezig aan niet één maar twee tournees, en wij kregen de greatest hits-versie. Of dat een slechte zaak was? Met Homme erbij kregen we vast meer nummers uit Post Pop Depression, en zo goed is die plaat nou ook weer niet. In Werchter beperkte hij zich tot 'Sunday' dat we hadden kunnen missen, en de leuke single 'Gardenia', waarvoor hij zijn onaards diepe croonerstem bovenhaalde.
Beginnen deed hij met een salvo dat weinigen hem nadoen: 'No fun' en 'I wanna be your dog', twee Stooges-nummers die onwrikbaar in het rockcanon zitten. Na elke song zwepte Hij Die Nooit Veel Geld Aan Podiumkleren Heeft Besteed zijn band met veel 'fucks' op: 'come on motherfuckers, play!' Of was dat zichzelf? Iggy loopt aardig krom tegenwoordig en na 'Sister midnight' trok hij een pijnlijke grimas. Wat hem niet belette om als een gek te blijven rondrennen, een paar keer van het podium te springen en handjes aan te raken van hoofdzakelijk jonge fans.
Nee, Iggy was onvermoeibaar en verdomd goed bij stem. In 'The passenger' zette hij ons aan om de 'la la la's' te zingen, terwijl zijn toetsenist een krols barpianootje tokkelde. Het was de laatste originele toets die wij hoorden, want wat stond er een bende ongeïnspireerde huurlingen achter hem, die de baslijn van 'Lust for life' verknoeiden en 'Some weird sin' veel te rap speelden. Daarvoor hadden we Homme er wel graag bij gehad.
Dit zal de vijftiende keer zijn dat ik Iggy Pop zag optreden. Het was niet altijd even goed, maar saai was hij nooit. Ook nu niet. Voor de rocklegende, die heeft laten vallen dat dit zijn laatste tournee kan zijn, hadden we graag vijf sterren bovengehaald.
-
We dachten dat 'selfies maken met het publiek' een afgeschreven trend was. Maar zie, Ruban Nielson van Unknown Mortal Orchestra waagt er zich toch nog even aan.
-
-
Pat Thomas & Kwashibu Area Band
The Golden Voice of Africa
Die titel hebben we natuurlijk niet zelf verzonnen. Zo noemen ze Pat Thomas in Ghana en verre omstreken, waar de mensen dansen op het ritme van de highlife. Soms kabbelend als een beekje, met een zacht likkend gitaartje, dan weer wild kolkend, opgejut door blazers en percussie. Maar altijd vrolijk en dansbaar, deze rauwe, authentieke muziek waarvan de gelukkig nog jonge Pat Thomas een van de laatste vertegenwoordigers is. De grote massa stond bij Nneka en Niveau 4, de Belgische hiphop showcase, Wij voelden ons uitverkoren in de Move-tent.
-
Van de pot gerukt
Werchter, waar is de zeep?
Comfort
Zit goed. Al voelt het W.C.-papier soms wat vochtig aan maar daar moet je vooral niet verder bij nadenken.
Billenknijpfactor
Je hoeft geen slangenmens te zijn om op de Werchtertoiletten je ding te doen. Dit zit dus goed.
Geur
Niets ondraaglijk. Al is het misschien een idee je tijd in zo'n hokje te beperken.
Extraatjes
Zeep vind je in sommige toiletten en als er dan al een houder hangt, is de kans groot dat-ie leeg is. Beter niet op je handen plassen dus.
-
Bob Marley mét stevige beat onder. Meezingmomentje op de Heldeep stage!
-
-
Lianne La Havas heeft zin in ons volgens Otto-Jan Ham. Ik hoor menig mannen (- en vrouwen) hart luidop kloppen. #thebarn
-
-
Youssou N'dour
Koning van Afrika
Youssou N'dour was er al bij toen Couleur Cafė nog plaatsvond in de Hallen van Schaarbeek. Vandaag is hij een van de weinige Afrikaanse artiesten die nog de weg vinden naar het festival waar wereldmuziek ooit een prominente plaats innam. Heerlijk om nog eens het verhaal van de talking drums te horen en een tienkoppige band te zien. Om andere talen te horen dan Frans en Engels, ook al begrijp je er geen woord van. Behalve dan in 7 seconds, de wereldhit die Youssou ooit scoorde met Neneh Cherry. Het flauwste nummer van de set maar wel massaal meegezongen. Na afloop verliet een groot deel van het publiek de tent, de one hit fans die je tegenwoordig wel vaker op de festivals ziet.
Youssou N'dour zong zoals hij alleen dat kan, hoog en schel, naar het voorbeeld van de griots die hem inspireerden om muzikant te worden. Het is de stem van Afrika zoals ze nog altijd veel te weinig gehoord wordt.
-
Goose
Bloeddorst uit Kortrijk
'I know you want it', spinde frontman Michael Karkousse uitdagend in 'So long', een van de betere nummers op nieuwe worp What you need. Afgaande op de lauwe reacties van het publiek op andere pasgeborenen als 'Trip' en 'Come home' was dat 'it' vooral ouder materiaal: de nieuwe Goose laat een volwassener geluid horen, en dat is minder op het zwetende lijf van dansende festivalgangers geschreven.
En dus maakten de Kortrijkzanen snel korte metten met dat nieuwe werk. 'Crowd go wild' klonk het in Belpopklassieker 'Bring it on': een ziedende intentieverklaring, want de riem ging er niet meer af. Een pisnijdig 'Can't stop me now', gevolgd door de helse rodeo van het schromelijk onderschatte 'Black gloves', en wie dan nog jus in de benen had perste het er noodgedwongen uit bij 'Words' - sorry, Peppers en Editors.
Ook de band had er ontiegelijk veel zin in: Tom Coghe en Dave Martyn beten hun keyboards haast in twee, Bert Libeer ramde zijn drum een halve meter dieper het podium in, en Karkousse bespeelde het publiek als een bloeddorstige veldmaarschalk. En dan moest moker der mokers 'British mode' nog komen. Iemand moet het eens gaan opmeten, maar na de passage van Goose kan het niet anders of Werchter ligt een meter dichter bij zeeniveau, door al dat springen. En die 'oeoeOEOEoooeee' van 'Synrise': die houden ze hier nog wel vol tot de Peppers beginnen.
-
-
Alessia Cara
Bakvissenpop
Was Alessia Cara de vreemde eend in de festivalbijt? Het Canadese popsterretje, volgende week wordt ze twintig maar ze zag er dertien uit, werd vooruitgestuwd door de poppoll van de BBC en haar hit 'Here'. Een intrigerende popsong over de doorzichtigheid van tienerfuiven, geschoeid op een sample van Isaac Hayes - zie ook 'Glory box' van Portishead.
Maar op haar debuutalbum werd ze weggedrukt door songschrijvers en producers die haar een glad popgeluid aanmaten. Cara heeft een goede, hese stem, denk aan een popvariant van Norah Jones, maar de nieuwe Lorde is ze niet.
Klub C puilde uit met bakvissen die 'Four pink walls' en 'Seventeen' meekrijsten, flauwe nummers over kalverliefde en tienerkamers. Wacht eens, waren we op The Voice Kids beland? Haar band, een kleurloos legertje huurlingen, zette een veel te propere urban popsound neer. Afsluiter 'Here' maakte wel indruk, maar toen was het kalf allang verdonken.
-
Puffen en zweten in The Barn. En Beirut is nog niet eens begonnen. Dat belooft!
-
-
Savages
Mes op de keel
'If you don't love me, you don't love anybody', klonk het lekker dubbelzinning uit de mond van zangeres Jehnny Beth. Savages takes no prisoners, het Britse vrouwengezelschap speelde zijn set in Klub C met het mes op de keel. Rauwe postpunk, dik omrand met zwarte eyeliner. Beth oogde vervaarlijk en sexy tegelijk, rode lippen en Louboutins, openhangende zwarte vest met zicht op haar bh. Jup, zo breng je seks weer in de rock.
Op zijn nieuwe plaat laat Savages wat meer ademruimte in zijn gitzwarte songs. Maar live trok de band een meedogenloze, onheilspellende wall of sound op. De gitaren van Gemma Thompson gierden als cirkelzagen rond je hoofd, de loden bas van Ayse Hassen klopte de modder uit je oren. Savages werkte een tijd terug samen met noiseband Bo Ningen, en dat was te horen in zijn feedbackende klanklandschappen.
Beth outte zich als vrouwelijke versie van Nick Cave en ging bij 'Husbands' in het publiek hangen. 'If you want us loud, you have to be loud! Come on, you beautiful Europeans', riep ze. 'Fuckers', opgedragen aan iedereen die geplaagd werd door het leven, mepte je finaal neer met een moker. Moordset.
-
-
-
Bazart
'Ik heb al de hele tijd kippenvel'
'We weten allemaal dat het hoogtepunt van Rock Werchter hier en nu gaat plaatsvinden', zei ceremoniemeester Otto-Jan Ham vlak voor Bazart het podium besteeg. Ook al was het halftwee op dag drie van een uitgeregende Werchter, Klub C liep vol voor de eerste band die het predikaat 'Nederlandstalige popsensatie' kan claimen sinds Get Ready - ons hoofd eraf trouwens als iemand op de wei rondloopt met beter haar dan zanger Mathieu Terryn.
Die leek er meer zin in te hebben dan bij hun laatste passage in een uitverkochte AB: hij struinde rond met het flegma van een ervaren rocker, tong guitig uit de mond en continu grijnzend. Al leek hij het succes van Bazart nog steeds niet te vatten. 'Ik heb al de hele tijd kippenvel', klonk het. Begrijpelijk: de jongens hebben al meer zalen uitverkocht dan ze nummers hebben.
De band koos voor een zwoele opbouw: nummers als 'Tunnels' en 'Zienderogen' en het geweldige 'Koortsdroom' illustreren de sexy electropop die ongezien is als tapijt onder Nederlandstalige teksten.
Maar een iets minder wulpse set had ook wel gemogen: we zien Terryn nog steeds liever energiek rondhossen zoals bij hun onweerstaanbare debuut in de AB Club. Nummers die wat meer peper in de kont hebben, zoals het zomerse 'Lux', werden helaas achterwege gelaten, waardoor het wachten was op 'Goud' voor iedereen aan het springen ging. Maar dan ging het dak er, op eenvoudig verzoek van Terryn, ook echt wel af.
'Ze denken dat ik alles kan, maar ik ben nog veel meer van plan', klonk het in 'Koortsdroom'. We zijn geneigd hen te geloven: Bazart groeit bij elk optreden. Op 23 september komt debuut Echo eindelijk uit. Als ze daar even verwoestend mooi uithalen als Terryn in het refrein van het titelnummer, staan ons nog mooie dingen te wachten.
-
-
