Genderneutrale toiletten in elk treinstation
In het groot toiletplan dat in de steigers staat bij de NMBS, komt ook aandacht voor toegankelijke t...
Festivals
-
-
-
-
De grond bewoog mee met de springende massa. En dat is al van de piramide marquee geleden dat ik dat meemaakte. #bazart
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Black Box Revelation
Zompig als een festivalweide
Het getekende hart op de basdrum van Dries Van Dijck bonsde hard toen 'High on a wire' het concert van Black Box Revelation op het hoofdpodium op gang trapte. Maar daarna nam het Dilbeekse duo gas terug en diepte zijn ongeschoren bluesrock uit met twee soulqueens en mellotronspeler. Dat kwam de muziek ten goede, maar scoorde minder op de festivalmeter.
'War horse' draafde soulvol over de wei en Jan Paternoster zocht in 'Highway cruiser' naar de donkerste noten van zijn kolkende gitaar terwijl Van Dijck aan de shakers ging. Fraai. Maar het publiek veerde pas halfweg op bij het aan de Rode Duivels opgedragen 'I think I like you'.
Met de eindmeet in zicht was Paternoster helemaal warmgedraaid. 'I can't find it' kraakte onder een likkebaardende solo en 'My perception' stak de Stones naar de kroon met gloedvolle uithalen van de backings en een psychedelische mellotron. Met een zompig als de weide gevlamde 'Set your head on fire' kopte Black Box Revelation de bal eindelijk tegen de netten. Nu de Duivels nog.
-
Per ongeluk terecht gekomen op een voetbalwedstrijd. Iedereen draagt hier de Belgische driekleur.
-
Een 10 op 10 voor de street credibility van Johannes van The Van Jets.
-
Blackberry Smoke
Seventiesrock met baarden
De southern rock nieuw leven inblazen doen de heren van Blackberry Smoke niet. Ze brengen de klassieke rocksound van seventiesvoorgangers als Lynyrd Skynyrd en The Allmann Brothers rechttoe rechtaan, zonder moeilijkdoenerij.
Zelf begrepen ze niet hoe hun meest recente album op nummer één terechtkwam in de country-charts van Billboard, en wij eerlijk gezegd ook niet. De Blackberry Smokers zien eruit als ZZ Top (de prijs voor de langste baard gaat naar de drummer) en ze klinken als Tom Petty op zijn klassiekst.
En o ja: 'Rock 'n roll again' deed ons zo sterk denken aan Bob Segers 'Old time rock 'n roll', dat we er spontaan het beeld van Tom Cruise in zijn ondergoed bij kregen - die scène uit 'Risky business', weet u wel.
-
Veel kleine oogjes. Meer frisse pinten. En gigantisch veel zwart - geel - rood op dag 2 van Rock Werchter.
-
Ellie Goulding
Grote zus wordt superster
Ellie Goulding was gekleed in blingbling en leer, getekend Ivy Park. Het tekent haar nieuwe status. Of liever: haar ambities. De grote zus die ons op het podium advies gaf over de liefde, is nu op zoek naar een topplaats in het pantheon van de popmuziek. Met hippe visuals en rook en veel nieuwe songs in R&B-modus probeerde ze het publiek in te palmen. Dat lukte niet. Je gelooft het niet. Ze danst niet goed, ze vertelt te graag. Daarom was 'Lights', met enkel piano, veel beter en werd ze weer menselijk toen ze over de donkere tijd sprak en de liefde predikte, wat 'Army' zinvol maakte. Natuurlijk was 'I need your love' prettig en 'Burn' is gewoon goeie stevige pop, maar we zijn bang dat Ellie ons wat ontsnapt is. Hopelijks verliest ze zichzelf niet in die race naar wereldroem. Haar meute fans op de eerste rijen blijven haar alleszins wel trouw maar heel ver ging het appeal niet.
-
Jake Bugg
Snedige dromer voor jonge meiden
Jake Bugg kon zich vanaf de eerste noot verheugen op hordes jongedames die zijn songs van het eerste tot het laatste woord meezongen. Hij is er 22, zet constant die pruillip op en zingt met een hoge stem: allemaal erg aaibaar. En hij kan liedjes schrijven, met veel gevoel voor rockabillly in 'Put out the fire' en 'Gimme the love'. Bugg liet geregeld proeven van de donkerder songs van zijn nieuwe album, scoorde tot rij 50 met zijn radiohitjes, maar bekleef best toen hij wat meer gedreven liet horen dat hij best goed gitaar speelt en nijdig kan uithalen. Maar dat gebeurde net wat te zelden.
-
Guy Garvey
Cerebrale teddybeer
De regen dreef de mensen naar The Barn, en daar was het aangenaam toeven bij de fluwelen stem van Guy Garvey. De peperkoeken Elbow-frontman ging vorig jaar solo met doordachte, jazzy popsongs: muziek voor wie graag in zijn baard krabt tijdens het luisteren.
Het is eclecticisme voor een breed publiek: wie wil wegdromen kreeg een tedere melodica, headbangers likkebaardden bij de bongo's en overstuurde synths in een hitsig 'Angela's eyes', en politieke dieren werden vergast op alweer een Brexit-excuus ('my country made a ridiculous decision'), dit keer tijdens een anekdote over een dood konijn. Dat heet: van alle markten thuis zijn.
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Van Hagar
Van pintje-Halen
'Running with the deviiil', weerklinkt het vanuit het Classic Rock Café. Is Van Halen de surprise guest op Graspop? Niets daarvan: op Graspop spelen een heel weekend lang tribute bands ten dans voor nostalgici met combatboots. Eerder passeerden coverversies van Motörhead, Manowar en Rage Against the Machine de revue, nu is het de beurt aan de Nederlanders van Van Hagar. Zij wijden zich specifiek aan de periode dat Sammy Hagar de vocalen leverde voor de glamrockers. Dat betekent: geen 'Jump' en geen spandex, maar wel een lookalike frontman met een knoert van een stem. De vier jongens met zonneklep op de voorste rij kunnen het smaken, maar de covers missen wat zout, en dus is het vooral Van pintje-Halen tijdens de set. Later vanavond krijgen de Noorderburen een tweede kans, in een double bill met een Thin Lizzy-tribute. Misschien dan toch eens jumpen?
Graspop Metal Meeting -
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
